• (Μτβ. και αμτβ.)
• 1)
  • α) Επινοώ, τεχνάζομαι, σκαρώνω κ.:
    • (Αιτωλ., Μύθ. 2³¹), (Αλεξ. 1516)·
    • (με σύστ. αντικ.):
      • μηχανεύεται μίαν μηχανήν παράνομον (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 418)·
  • β) (με αιτιατ. προσώπου) επινοώ κ. εναντίον κάπ.:
    • όσον σε ομνύει (ενν. ο Ρωμαίος) …, τόσον σε μηχανεύεται διά να σε απεργώσει (Χρον. Μορ. H 1254).
• 2) Σκέφτομαι, λογαριάζω, σχεδιάζω:
  • Οι Φράγκοι εμηχανεύτησαν ωσάν κι οι Βενετίκοι (Χρον. Μορ. H 849).
• 3) (Μέσ. και ενεργ.) εξαπατώ, ξεγελώ:
  • (Ερμον. Α 39)·
  • ο μάστορας ο ζαριστής θέλει … μ’ αδικιάν … να μηχανεύει (Σαχλ. Á PM 173).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. = πονηρός, πανούργος:
  • ω βασιλεύ … μηχανεμένε, εφευρετά, αδικοδολοπλόκε (Φλώρ. 733).

[μτγν. μηχανεύομαι. Τ. ‑εύγομαι στο Βλάχ. και ‑εύγω στο Somav. (λ. ‑ω). Η λ. και σήμ.]