• 1)
  • α) Πολύ υπερβολικά:
    • (Βέλθ. 732), (Χρον. Τόκκων 2231)·
  • β) με μεγάλη προσοχή, με περίσκεψη:
    • εξετάζουν ακριβώς, στοχάζουνται μεγάλως … άπασαν την αλήθειαν (Βυζ. Ιλιάδ. 300).
• 2) Με δυνατή φωνή, δυνατά:
  • (Καλλίμ. 1314).
• 3) Με μεγαλοπρέπεια, με λαμπρότητα:
  • ο βασιλεύς … μεγάλως τους εδέχθην (ενν. τους άρχοντες) (Γεωργηλ. Βελ. Λ 650).
• 4) Με μεγάλη προθυμία:
  • Ως το ήκουσεν ο πρίγκιπας, μεγάλως το απεδέχτη (Χρον. Μορ. H 5344).
• 5) Με βιασύνη, με σπουδή:
  • σε βλέπω, γέρον μου, ότι μεγάλως φεύγεις (Διγ. Z 3399).

[αρχ. επίρρ. μεγάλως]