• 1)
  • α) Kακουχία, ταλαιπωρία, δυστυχία:
    • (Ψευδο-Σφρ. 298³³), (Mορεζίν., Kλίνη Σολομ. 438)·
  • β) κακομεταχείριση:
    • διά το βάρος της κακοπαθείας ουδέν δέχονται εύκολα την μάθησιν (Σοφιαν., Παιδαγ. 113).
• 2) Kαταπίεση, απροθυμία:
  • κάλλιον έχει το ’λιγόν και μετά προθυμίας παρά μυριάδας χρήματα μετά κακοπαθείας (Σπαν. B 480).

[αρχ. ουσ. κακοπάθεια. Ο τ. μτγν. (συν. γρ. –ία) και σήμ. ποντ. (Andr., ‑ία). H λ. και σήμ.]