• 1)
  • α) Σκέψη, ανάμνηση, θύμηση:
    • (Φλώρ. 1016)·
    • εγράφησαν εις ενθύμησιν του θανάτου (Διγ. Άνδρ. 397²⁸)·
  • β) μνήμη:
    • τους ενουθέτα να έχουσι τον φόβον του Θεού εις την ενθύμησιν αυτών (Μαρτύρ. αγ. Νικολ. 162³³).
• 2) Φρ. έχω ενθύμησιν να … = σκοπεύω να:
  • (Γλυκά, Στ. 191).
• 3) Φρ. βάνω (εις) ενθύμησιν εις κάπ., βλ. βάνω Ι20ζ.
• 4) Φρ. βάνω (εις) ενθύμησιν κ., βλ. βάνω Ι20ιστ.
• 5) Φρ. έρχομαι εις ενθύμησιν = θυμούμαι:
  • (Προδρ. ΙV 38).
• 6) Ενθύμιο:
  • δέξου διά μικράν ενθύμησιν ετούτην την ραβδέαν (Διγ. Άνδρ. 349¹⁷).
• 7) Αφήγηση, διήγηση:
  • θέλω ποίσειν … μικρήν ανθύμησιν διά να την διαβάζουσιν (Μαχ. 2¹⁹).

• Η λ. ως προσωποπ.:
  • (Λίβ. Esc. 1131).

[αρχ. ουσ. ενθύμησις. Ο τ. αθθ‑ και σήμ. κυπρ. Η λ. (‑ση) και σήμ.]