Παράλληλη αναζήτηση

Βρες

Επιλογές αναζήτησης

Καλάθι

Αναζήτηση για: διάδοχος
3 εγγραφές [1 - 3]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
διάδοχος ο [δiáδoxos] Ο19 θηλ. διάδοχος [δiáδoxos] Ο36 : α. αυτός που διαδέχεται ή πρόκειται να διαδεχτεί κπ.: Ο ~ του βρετανικού θρόνου. Οι διάδοχοι του Mεγάλου Aλεξάνδρου. Όρισε τον ανιψιό του διάδοχο στην επιχείρηση. β. αυτός που συνεχίζει το έργο κάποιου: Εμφανίζεται ως ~ των πρωτεργατών του εργατικού κινήματος. γ. (αρσ., οικ.) ο πρώτος γιος κάποιου: Ύστερα από δυο κορίτσια ήρθε επιτέλους και ο ~.

[λόγ. < ελνστ. διάδοχος ουσιαστικοπ. αρσ. του αρχ. επιθ. διάδοχος· λόγ. θηλ. χωρίς διάκρ. γένους]

[Λεξικό Κριαρά]
διάδοχος ο.
  • 1) Αυτός που διαδέχεται ανώτατο άρχοντα:
    • διάδοχος Ρωμαίων (Αργυρ., Βάρν. Κ 431).
  • 2) Κληρονόμος:
    • (Βαρούχ. 7927‑8).

[αρχ. επίθ. διάδοχος ως ουσ. Η λ. και σήμ.]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
διάδοχος -η -ο [δiáδoxos] Ε5 : που ακολουθεί, που έρχεται ύστερα από κτ. άλλο (το οποίο προηγήθηκε): Διάδοχη κατάσταση. Διάδοχο πολιτικό σχήμα. || (ως ουσ.) ο διάδοχος*.

[λόγ. < αρχ. διάδοχος]

< Προηγούμενο   [1]   Επόμενο >
Μετάβαση στη σελίδα:Βρες