• 1)
  • α) Γλυκός στη γεύση:
    • κρασίν γλυκύν (Προδρ. IV 332)·
  • β) (προκ. για νερό) που έχει ευχάριστη γεύση, δροσερός:
    • (Ερωφ. Β´ 317)·
  • γ) (προκ. για πηγή) που αναβρύζει νερό ευφρόσυνο:
    • (Διήγ. πόλ. Θεοδ. 87).
• 2)
  • α) Γλυκός, ευχάριστος στην ακοή:
    • ετραγώδει με ήχον πολλά γλυκύν (Διγ. Άνδρ. 403⁵)·
  • β) (προκ. για φλογέρα) γλυκόηχος:
    • (Πανώρ. Β´ 521)·
  • γ) (προκ. για όνομα) που ακούγεται γλυκά, ευχάριστα:
    • (Πανώρ. Γ´ 560).
• 3) Γλυκός στην όψη:
  • το πρόσωπόν σου το γλυκύν εκατεφλόγισέ με (Ερωτοπ. 118).
• 4)
  • α) Που προκαλεί ευχαρίστηση:
    • γλυκύ μαντάτο (Φαλιέρ., Ιστ. 55)·
  • β) (προκ. για ύπνο, θάνατο) γλυκός, γαλήνιος:
    • (Ιμπ. 541), (Σουμμ., Παστ. φίδ. Ε´ [365])·
  • γ) (προκ. για καιρό) αίθριος:
    • (Ερωτόκρ. Ε´ 1503)·
  • δ) (προκ. για τον αέρα) απαλός:
    • (Λίμπον. 215)·
  • ε) (προκ. για τον κόσμο) όμορφος, γοητευτικός:
    • (Περί ξεν. 211).
• 5) Ηδονικός:
  • λιποθύμημα γλυκύ (Καλλίμ. 1969).
• 6) (Προκ. για πρόσωπο) αγαπητός, προσφιλής:
  • γλυκύτατε υιέ μου (Φλώρ. 222).
• 7)
  • α) Προσηνής, καλοσυνάτος:
    • γλυκύς εις συντυχίαν (Διγ. Z 1537)·
  • β) πράος, ήπιος:
    • μηδέ πικρός και ρίξουν σε, μηδέ γλυκύς και φαν σε (Ιστ. Βλαχ. 1619)·
  • γ) στοργικός:
    • εσένα έχομεν Θεόν, εσέν γλυκύν πατέρα (Ιστ. Βλαχ. 2601)·
  • δ) τρυφερός:
    • γλυκιά κανάκια (Ζήν. Β´ 21)·
  • ε) (προκ. για λόγια) μειλίχιος:
    • (Κορων., Μπούας 8).
• 8) (Προκ. για γνώμη) συνετός, φρόνιμος:
  • (Χρον. Μορ. P 3445).

• Το ουδ. ως ουσ. =
  • 1) Γλυκό κρασί:
    • το γλυκύν εις το … μουχρούτιν (Προδρ. III 134).
  • 2) Ευχαρίστηση, ευτυχία:
    • Έρως να ποίσει το γλυκύν να γυριστεί εις φαρμάκι (Λίβ. Esc. 917).
  • 3)
    • α) Γλυκός, καλός τρόπος συμπεριφοράς:
      • να τουσε φέρεις εις καλόν … με το γλυκύ (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 608)·
    • β) καλός λόγος:
      • είναι πολλοί … πὄχου στο στόμα το γλυκύ (Ερωτόκρ. Γ´ 142).
  • 4) Ευχάριστη κατάσταση:
    • εις τα γλυκιά του ύπνου (Ερωτόκρ. Δ´ 975).
  • 5) Εξάνθημα, σπυρί:
    • Προς τα λεγόμενα γλυκέα, τά γίνονται εις την κεφαλήν (Σταφ., Ιατροσ. 7¹⁸⁰).
  • 6) Φρ. θρέφω με γλυκιά = καλοπιάνω:
    • (Φαλιέρ., Ρίμ. 315).
• Το ουδ. (‑ύ και ‑ύν) ως τοπων.:
  • (Χρον. Μορ. H 8070).

[αρχ. επίθ. γλυκύς. Η λ. και σήμ.]

• Το φυτό παιωνία η φαρμακευτική:
  • (Ιατροσόφ. 70¹⁰).

[<ουσ. γλυκυσίδα (Φυτολ. κείμ. 9¹⁴⁰) <αρχ. ουσ. γλυκυσίδη· πβ. LBG, λ. γλυκυσίδιν]