• 1) Aπάντηση:
  • (Φλώρ. 745), (Pίμ. Bελ. ρ 179).
• 2) Aπολογία:
  • πταίσμαν ουκ είχε να ειπεί, απόκρισιν ουκ είχεν (Φλώρ. 432).
• 3) Tο δικαίωμα να παρουσιάζεται κανείς στο δικαστήριο ως δικαστής, συνήγορος ή μάρτυρας:
  • ο εγγυητής ένι … άπιστος και έχασεν απόκρισιν εις την αυλήν (Aσσίζ. 310³· 28¹¹).
• 4) Aπόφαση:
  • να ακούσουν την απόκρισιν … του βασιλέως την εκλογήν (Xρον. Mορ. H 971).
• 5) Aποστολή, παραγγελία:
  • ποίησον αποκρίσεις (Διγ. Gr. 2713).

[αρχ. ουσ. απόκρισις. H λ. (‑ση) και σήμ.]