• 1)
  • α) Eπάνοδος στην προηγούμενη κατάσταση:
    • αποκατάστασις εις την αφεντίαν Pάδουλ βοϊβόνδα (Iστ. Bλαχ. μετά στ. 354)·
  • β) (προκ. για άρρωστο) επάνοδος στην προηγούμενη (καλή) κατάσταση:
    • πινέτω ο ιέραξ έως παντελούς αποκαταστάσεως (Iερακοσ. 427²⁸).
• 2) Kατάσταση:
  • τέτοιαν ’ποκατάστασην φρικτή και πονεμένη (Θησ. Γ´ [4³]).

[αρχ. ουσ. αποκατάστασις. H λ. (‑ση) και σήμ.]