• 1)
  • α) Έξω:
    • (Διγ. Z 1894)·
  • β) στο έξω μέρος:
    • το τείχος έξωθεν έχει … χάρην (Καλλίμ. 238)·
  • γ) στη στεριά:
    • προς το νησίν διαβήκε, διά να ρίξει άνθρωπον έξωθε να ρωτήσει (Αχέλ. 2244).
• 2) Έκφρ. έξωθεν εκ της φύσης = παρά το φυσιολογικό:
  • (Βυζ. Ιλιάδ. 470).

• Με το άρθρο ως επίθ. =
  • 1) (Προκ. για πόλεμο) εξωτερικός:
    • (Ψευδο-Σφρ. 402²²).
  • 2) Που βρίσκεται σε άλλη χώρα:
    • οι έξωθεν Χριστιανοί (Σφρ., Χρον. 136⁸).
  • 3) Που βρίσκεται στο έξω μέρος:
    • χερόπτια, το έσω σίδερον, το έξωθεν χρυσάφιν (Φλώρ. 532).

[αρχ. επίρρ. έξωθεν]