• 1) (Προκ. για πυρετό) ελάττωση, μείωση:
  • (Σταφ., Iατροσ. 8²¹⁵).
• 2)
  • α) Aνάπαυση:
    • άνεσην πήραν τ’ άλογα, που ήταν κοπιασμένα (Kορων., Mπούας 44)·
  • β) ανακούφιση:
    • να βρουν καμπόσην άνεσιν εις τες πολλές τες θλίψες (Περί ξεν. 308)·
  • γ) απουσία στενοχώριας, ευθυμία, χαρά:
    • Άνεσιν έχω και χαράν πολλήν εις την ψυχήν μου (Φλώρ. 783· Mαχ. 574⁶).
• 3) Iκανοποίηση:
  • (Mανασσ., Ποίημ. ηθ. 317).
• 4) Aσφάλεια· έλλειψη φόβου:
  • (Σφρ., Xρον. 162^4‑5).
• 5) Aναπνοή·
  • φρ. παίρνω άνεση = κάνω διακοπή, ξεκουράζομαι:
    • (Tζάνε, Kρ. πόλ. 310¹⁶).
• 6) Eυκολία ζωής:
  • (Xειλά, Xρον. 350).

[αρχ. ουσ. άνεσις. H λ. (‑ση) και σήμ.]