• not curved, unbent

[cpd w. ζαβώνω]

• azalea:
  • οι αζαλέες θυμίζουν τη μυριόμορφη κοιλάδα του Σαιν-Λώρενς με τους χρωματιστούς θησαυρούς των (Melas) |
  • οι ντόπιες άγριες αζαλέες (id.) |
  • poem κ' η άχνα πιωμένη με βαριές χτυπιές παραπατά | στην αζαλιά κλ (Elytis)

[fr NLat azalea ← AG ἀζαλέα, f of ἀζαλέος 'dry']

• ① not feeling dizziness, not dizzy, not dazed (ant ζαλισμένος):
  • τους ζάλισε το δυνατό ούζο, αλλά αυτός έμεινε ~ |
  • σε θαλασσινό ταξίδι είναι ~

• ② having not lost one's self-control, not confused (ant ζαλισμένος):
  • poem ~ ο Γαβριήλ στη ζάλη τέτοιου κρότου, μαζώνει αυτούς που γνώρισαν το μέγα μυστικό του (Markoras)

[cpd w. ζαλισ-(μένος): ζαλίζω]

• not carrying a load on one's shoulders (syn χωρίς ζαλιά, ant ζαλωμένος):
  • οι γυναίκες πάνε ζαλωμένες, οι άντρες αζάλωτοι

[cpd w. ζαλω-(μένος): ζαλώνω]

• 1) Tούρκος στρατιώτης του πεζικού, πιθ. γενίτσαρος:
  • Oι δε της αυλής του τυράννου αζάπηδες, οί και γενίτσαροι κέκληνται (Δούκ. 363¹).
• 2) (Πιθ.) πειρατής:
  • (Mαχ. 654³⁰).

[<αραβ. ῾azab - τουρκ. ῾azap. H λ. στο Meursius (‑ιδες)]

• 1)
  • α) Δυστυχισμένος:
    • (Γεωργηλ., Θαν. 595)·
  • β) ταλαίπωρος, καημένος:
    • ’ς τούτη την παίδαν ήτονε κι ο Pώκριτος αζάπης (Eρωτόκρ. Γ´ 643).
• 2) (Ως ουσ.) σύντροφος, φίλος:
  • δείχνει (ενν. ο πλούσιος) την αγάπην προς τον ταπεινόν αζάπην, ίνα δούλον να τον έχει (Kυπρ. ερωτ. 147¹¹).

[πιθ. <αραβ. ῾aδāb ή ῾azāb (Kαραποτόσογλου 1980: 341). H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• irregular Turkish infantryman or marine during the first centuries of Turkish establishment in Europe, also pirate

[fr MG αζάπης, which is fr Turk 'azap, 'id.' ← Arab 'azab 'bachelor']

• unmarried (syn άγαμος, ανύπαντρος):
  • είναι αζάπηδες |
  • poem εγώ είμαι ο πλανερός ~ | που στήνω βρόχια της αγάπης (Filyras).