• Που δεν καταβάλλεται με πόλεμο, αλύγιστος·
  • (προκ. για κάστρο) άπαρτος:
    • φρούριον απολέμητον (Διήγ. παιδ. 907).

[μτγν. επίθ. απολέμητος. H λ. και σήμ.]

• ① without being fought for, uncontested (syn απολέμιστος 1):
  • και δεν το παραδίνομε των Tούρκων (το κάστρο) απολέμητο (Makryg, adapted)

• ② unchallenged (syn απολέμιστος 3):
  • μ' αυτήνη την ευκαιρίαν μπήκαν οι Tούρκοι απολέμητοι (Makryg, adapted) |
  • τα καράβια μπήκαν μέσα απολέμητα (id.)

• ⓐ fig unchallenged, uncriticized:
  • υπάρχει ένα μέρος του βιβλίου που δεν μπορεί κανείς να το αφήσει απολέμητο (Athanasiadis-N) |
  • το περιμάχητο ζήτημα του χορού δεν μπορεί να μείνει ούτε αυτή τη φορά απολέμητο (id.)

• ③ invincible, unconquerable (syn ακατάβλητος 1, ακαταμάχητος 1, ακατανίκητος 1):
  • ένα ότι τους απάτησα και τ' άλλο ότι τους μόλυνα τα γερά τους χώματα, τ' απολέμητα (Makryg) |
  • κ' έπειτα να κατεβαίνει σ' αυτό (το απέραντο βασίλειό του) και ν' αρχίζει το στάδιό του πάνοπλος και ~ (Karkavitsas) |
  • βρήκα επιτέλους ένα νησάκι· ωστόσο στερεό, ακλόνητο, απολέμητο (Kanellop)

[fr postmed, MG απολέμητος (Chron. Morea etc) ← PatrG, K]