• 1) Aδιαντροπιά:
  • (Διγ. Gr. 593).
• 2) Παρεκτροπή που φέρνει ντροπή:
  • μηδέ ύβριν, μηδέ αναισχυντιάν πράξεις ποτέ εις εμένα (Φλώρ. 1398).
• 3)
  • α) Eπίπληξη:
    • (Eρμον. Ω 300)·
  • β) προσβλητικά λόγια:
    • Tους λόγους, τες αναισχυντιές, … όλα της τα ανάφερε (Tριβ., Pε 323)·
  • γ) προσβολή:
    • (Περί ξεν. 108).

[αρχ. ουσ. αναισχυντία. H λ. και σήμ.]

• ① shamelessness, impudence (syn αδιαντροπιά, ξετσιπωσιά):
  • η ~ της αναίδειας |
  • προσκύνησε το ταπεινό συμφέρον με πρωτοφανή ~ (Papanoutsos) |
  • κύριες αρχές ("ο κώδικας των δυνατών") έχει τη βία, την εξαπάτηση, την εκμετάλλευση και την ~ (Terzakis) |
  • με δίκαιες κυρώσεις να αφοπλίσουν την ~ (Papanoutsos)

• ② effrontery, impertinence (syn αναίδεια, θρασύτης):
  • η ~ των νέων |
  • ~, υποκρισία, πλεονεξία, ματαιοδοξία, τίποτα να μη θεωρείται ιερό και απαραβίαστο (Papanoutsos)

• ③ impudent, impertinent act:
  • ανθρώπινες αναισχυντίες |
  • δεν του συγχώρησε εκείνη την ~ του

[fr MG ← K, AG ἀναισχυντία]