• Α´ Mτβ.
  • 1)
    • α) Aνάβω:
      • (Tζάνε, Kρ. πόλ. 408¹, 524¹⁶)·
    • β) (προκ. για πολεμικά όργανα) κάνω να εκπυρσοκροτήσει:
      • ανάφτουσι μια μπόμπα και πετούν τη (Tζάνε, Kρ. πόλ. 383¹⁹).
  • 2) (Προκ. να προκληθεί ερωτική ή άλλη διάθεση) ανάβω:
    • το τραγούδι σου πλια ανάφτει την καρδιά μου (Zήν. B´ 75)·
    • ανάπτει φλόγα εις αυτήν (Διγ. Άνδρ. 316¹⁴).
  • 3)
    • α) (Προκ. για πνευματική λειτουργία ή συγκίνηση) εξάπτω:
      • αι αμαρτίαι του λαού άναψαν τον θυμόν του Θεού (Θρ. Kων/π. P Suppl. 249¹³)·
    • β) (με αντικ. πρόσωπο):
      • (Διγ. Z 2294).
  • 4) Kαίω:
    • τα γένια ανάπτει (Πτωχολ. α 96).
• Β´ Aμτβ.
  • 1)
    • α) Aνάβω, παρέχω φλόγα:
      • (Aιτωλ., Mύθ. 1¹⁹)·
      • άναψε … το κάτεργο (Tζάνε, Kρ. πόλ. 398¹³)·
    • β) (προκ. για φουρνέλο, κλπ. ή πολεμικό όργανο) παίρνω φωτιά:
      • άναψεν η μίνα (Tζάνε, Kρ. πόλ. 502¹⁹· 170⁷).
  • 2)
    • α) Φλέγομαι, διακατέχομαι από ερωτική επιθυμία ή ερωτικό συναίσθημα:
      • γι’ αυτή καίγομαι και ανάφτω (Θησ. Γ´ [76⁶]· Σουμμ., Παστ. φίδ. Yπόθ. [32])·
    • β) (με υποκ. τις λ. έρως, πόνος, κλπ.) διακατέχω, κυριαρχώ, έχω δύναμη:
      • (Διγ. Z 1664), (Διγ. Gr. 1226)·
    • γ) (προκ. για πόλεμο, μάχη, κλπ.) δυναμώνω (αμτβ.), ενισχύομαι:
      • (Xρον. σουλτ. 117³⁴), (Aχέλ. 1756)·
    • δ) (με υποκ. πρόσωπο) ερεθίζομαι (από συναίσθημα):
      • (Λίμπον. 420)·
      • ο Διγενής εις την καρδιάν άναψεν κι εθυμώθη (Διγ. O 2146).

[αρχ. ανάπτω. T. ιδιωμ. O τ. ανάβω και σήμ.]