• Σιωπηλός·
  • (προκ. για γειτονιές) αθόρυβος, έρημος:
    • (Σκλάβ. 66).

[αρχ. επίθ. αλάλητος. H λ. και σήμ.]

• Ⓐ pass

• ① not spoken, unspoken, unuttered (syn ανείπωτος, ant ειπωμένος):
  • οι δυο τους συλλογισμένοι. Ψιθύριζε η καρδιά τους αλάλητα λόγια (Psichari) |
  • θόλωνε τα λόγια του κάποτε μια λύπη κρυφή κι αλάλητη που την ψυχή σού τάραζε (id.) |
  • θ' αναστηθεί ... μια νέα γενιά που θα ζητήσει αυτή να γνωρίσει το αλάλητο μίλημά της (Chourmouzios) |
  • poem το μέγα αλάλητο έχε-γεια ο Στρειδάς νογάει του καπετάνιου Clam feels his master's unspoken farwell (Kazantz Od 7.1222)

• ② unutterable, inexpressible, indescribable (syn ανείπωτος, ανέκφραστος, απερίγραπτος):
  • αλάλητο κουράγιο |
  • πάθος αλάλητο |
  • ακούστηκε να λέει μ' εκείνον τον αλάλητο καημό της λεβεντιάς (Palam) |
  • η καρδιά της χτυπούσε ... από μιαν αλάλητη τρυφερότητα (Christomanos) |
  • σαν κάποιο ξημέρωμα γλυκό ήταν απάνω της, αλάλητο (id.) |
  • μ' αλάλητο σέβας ανέβηκα τις σκάλες και μπήκα μέσα (Psichari) |
  • ~ πόνος της θέριζε την καρδιά (id.) |
  • ένιωθες μέσα σου μια ταραχή αλάλητη (id.) |
  • με κρατούσε μιαν αλάλητη και μελαγχολική αταραξία, μολυβένια (Dragoumis) |
  • (ο καπετάνιος) πιο δυνατά και με αλάλητη ένταση αναθυμούνταν τόσα και τόσα το κορμί του (Foteinos) |
  • poem μα μες στο νου μου χύνεται αλάλητη ευτυχία (Sikel) |
  • ως τα βύθη | απ' τον αλάλητο παλμό το σπλάχνο μου εθροήθη (id.) |
  • εδώ, ως τον ζώση αλάλητη του Θεού η ακράτητη άχνα (id.) |
  • τ' αλάλητο παράπονο που έμενε σύντροφός μου (Dimakis)

• Ⓑ act

• ③ not having acquired the ability of speaking, physically speechless, mute (syn άγλωσσος, αμίλητος, άναυδος, άφωνος):
  • το μωρό είν' αλάλητο ακόμα

• ④ not using language, without words, wordless, speechless, mute, silent, in silence (syn άλαλος 2, αμίλητος, άναυδος, άφωνος, σιωπηλός):
  • άκουγαν οι άλλοι αλάλητοι (Petsalis) |
  • poem γοργά περνάει και στάθη ~ στο μέγα του κατώφλι (Kazantz Od 1.112) |
  • κ' εμείς αλάλητοι χαιρόμαστε της λύτρωσης το θάμα (ib 1280) |
  • ~ τον πειρασμό γροικάει του λυτρωμού ο μπροστάρης (ib 18.484) |
  • πολλή ώρα οι δυο γερόντοι αλάλητοι κοιτάζουνταν και πλέχαν (ib 23.178)

• ⑤ not having acquired the ability of crowing, singing, chirping etc, of birds (syn άκραχτος, άλαλος, ant λαλημένος):
  • αλάλητο πουλί, αλάλητο πετεινάρι (syn άκραχτο πουλί) |
  • αλάλητα δεν τρώγονται τα κοτόπουλα, πρέπει να' ναι λαλημένα |
  • gnom αλάλητο πουλί δεν τρώνε fledglings are not (to be) eaten |
  • poem ήμουν αλάλητο πουλί, | δέκα χρονών αγόρι (Zalokostas)

• ⓐ not having crowed (early in the morning), of rooster (syn άκραχτος):
  • είν' ~ ο πετεινός |
  • ειν' αλάλητα ακόμη τα κοκόρια (i.e. it is too early in the morning)

[fr MG αλάλητος ← K, PartG ἀλάλητος]