• 1) Πολεμικό εργαλείο, όπλο:
  • (Χρον. σουλτ. 72²³), (Αχιλλ. (Smith) O 306).
• 2) Μουσικό όργανο:
  • (Διγ. Z 2252), (Ροδολ. Γ́ 71)·
  • έκφρ. όργανα παιγνιδίων = (συνεκδ. προκ. για παραστάσεις με μουσική και μίμους· πβ. Κουκ., ΒΒΠ Δ́ 114):
    • (Μαλαξός, Νομοκ. 176).
• 3) Αντικείμενο με το οποίο εκτελούνται βασανιστήρια:
  • (Ιστ. Μαρκ. 247)·
  • βασάνων όργανα (Γλυκά, Στ. 472).
• 4) (Μεταφ.) πρόσωπο που ενεργεί με τις προσταγές ή για λογαριασμό κάπ. άλλου:
  • αυτός … είναι όργανον της ενεργούσης εν αυτῴ θείας χάριτος (Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 111).

[αρχ. ουσ. όργανον. Η λ. και σήμ. ποντ. και κοιν. (‑ο)]