Παράλληλη αναζήτηση
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- χαρακτήρας ο [xaraktíras] Ο2 : I1.το στοιχείο που αποτελεί το ιδιαίτερο και ουσιαστικό γνώρισμα ενός ανθρώπου, πράγματος ή αφηρημένου ουσιαστικού και που το κάνει να διακρίνεται από τα όμοιά του: Kληρονομικοί / επίκτητοι / φυλετικοί / ατομικοί χαρακτήρες, χαρακτηριστικά. Ο τουρισμός αλλοιώνει το χαρακτήρα των νησιών μας. Kριτική που παίρνει το χαρακτήρα προσωπικής επίθεσης, μορφή. Ο γραφικός ~ ενός ατόμου, ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής. || για να δηλώσουμε κατάσταση ή ποιό τητα: H συζήτηση είχε ενημερωτικό / φιλικό χαρακτήρα, ήταν ενημερωτι κή / φιλική. H διαμαρτυρία είχε έντονο χαρακτήρα, ήταν έντονη. H αντίσταση είχε μαζικό χαρακτήρα, ήταν μαζική. Ο αστικός ~ της ελληνικής κοινωνίας. Ο κοινωνικός ~ της τέχνης. 2α. (ψυχ.) το σύνολο των έμφυτων ιδιοτήτων και των μορφών συμπεριφοράς με τις οποίες ο άνθρωπος εκφράζει τον τρόπο της ύπαρξής του και αντιδρά στα ερεθίσματα του εξωτερικού κόσμου· ψυχολογικός χαρακτήρας: Εξωστρεφής / εσωστρεφής / ψυχρός / θερμός / ορμητικός / πράος / δυνατός / αδύνατος ~. Ο ~ του έχει πολλές ιδιορρυθμίες. Mοιάζουν / ταιριάζουν / διαφέρουν οι χαρακτήρες τους. Ο ~ είναι προϊόν κληρονομικών καταβολών και επιδράσεων του περιβάλλοντος. (έκφρ.) ασυμφωνία* χαρακτήρων. β. αξιολόγη ση ενός ατόμου με βάση τον τρόπο συμπεριφοράς του: Είναι καλός / κακός ~. Aνοιχτός / κλειστός ~, εξωστρεφής / εσωστρεφής. Άστατος / ανήσυχος / ήσυχος ~. γ. η ιδιότητα του ανθρώπου ο οποίος ενεργεί ή κρίνει τις πράξεις του σύμφωνα με ορισμένους και σταθερούς ηθικούς κανόνες· ηθικός χαρακτήρας: Aυτός ο άνθρωπος έχει / δεν έχει χαρακτήρα, ήθος. ΦΡ κρατάω χαρακτήρα, δεν υποχωρώ σε πιέσεις. δ. τύπος ανθρώπου όπως αυτός περιγράφεται σε ένα λογοτεχνικό έργο: Ο Ευριπίδης πλάθει πραγματικούς, καθημερινούς χαρακτήρες. Ο συγγραφέας μάς περιγράφει τη σύγκρουση δύο χαρακτήρων. Kωμωδία χαρακτήρων, που στηρίζεται περισσότερο στην περιγραφή των χαρακτήρων των προσώπων και λιγότερο στις πράξεις τους. || οι «Xαρακτήρες» του Θεοφράστου / του Λασκαράτου, έργα όπου περιγράφονται ανθρώπινοι τύποι. II1α. καθένα από τα γράμματα του αλφαβήτου ως στοιχεία γραφής: Ελληνικοί / λατινικοί / αραβικοί χαρακτήρες. β. (παρωχ.) τα τυπογραφικά στοιχεία. 2. (γραμμ.) το τελευταίο γράμμα του θέματος μιας λέξης: Στη λέξη “ουρανός” το “ν” είναι ο ~ του θέματος “ουραν-”.
[λόγ. < αρχ. χαρακτήρ, αιτ. -ῆρα]
