Παράλληλη αναζήτηση
| 68 εγγραφές [1 - 10] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πάλαι [pále] επίρρ. χρον. : (λόγ.) συνήθ. στην έκφραση ~ ποτέ, σε κάποια παλαιά εποχή, κάποτε κατά το παρελθόν. || (ως ουσ.) το πάλαι, κατά τον παλαιό καιρό.
[λόγ. < αρχ. πάλαι]
[Λεξικό Κριαρά]
- παλαιά, επίρρ.· παλαία.
-
- Στην παλιά εποχή:
- οι Ρωμαίοι ακόμη … έχουν την ίδια γνώμη, εκείνην οπού 'χαν παλαιά (Λίμπον. Επίλ. 45).
[<επίθ. παλαιός. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ. ποντ.]
- Στην παλιά εποχή:
[Λεξικό Κριαρά]
- παλαίζηλος, επίθ.
-
- Που τον ζηλεύουν από παλιά:
- Κάθεται Αθήνα και θρηνεί … «… ουαί μοι την παλαίζηλον …» (Ανάλ. Αθ. 29).
[<αρχ. επίρρ. πάλαι + ουσ. ζήλος]
- Που τον ζηλεύουν από παλιά:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παλαιικός -ή -ό [paleikós] Ε1 : που ανήκει σε μια πολύ παλαιά και περασμένη εποχή: Παλαιικά τραγούδια / ήθη. Παλαιικοί θρύλοι. Παλαιικές φορεσιές. Παλαιικό μοναστήρι. Παλαιική εικόνα. Mια παλαιική μορ φή, που ερχόταν από τα βάθη των αιώνων.
[μσν. παλαι(ός) -ικός]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παλαίμαχος -η -ο [palémaxos] Ε5 : ως τιμητικός χαρακτηρισμός προσώ που που ανάλωσε τη ζωή του σε κπ. αγώνα και γι΄ αυτό έχει μεγάλη πεί ρα· (πρβ. βετεράνος): ~ στρατιώτης / αγωνιστής της δημοκρατίας / πολιτικός / συνδικαλιστής / σοσιαλιστής. ~ δικηγόρος / ηθοποιός. || (ως ουσ., συνήθ. πληθ.) οι παλαίμαχοι.
[λόγ. πάλαι + -μαχος κατά το απόμαχος]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παλαιο- [paleo] : α' συνθετικό με λόγια προέλευση σε σύνθετες λέξεις· (πρβ. παλιο-). I. με αναφορά συνήθ. στην έννοια του: 1. παλιός, όχι καινούριος και μάλιστα κατά κανόνα μεταχειρισμένος: ~βιβλιοπωλείο, ~πωλείο, ~πώλης. 2. συντηρητικός, οπισθοδρομικός: ~κομματικός. II. (επιστ.) α. με αναφορά σε προϊστορικές γεωλογικές περιόδους: ~ανθρω πολογία, ~γεωγραφία, ~ζωολογία, ~κλιματολογία. β. για να δηλώσει το παλαιότερο στάδιο μιας διαβάθμισης, π.χ. ~λιθικός, σε αντιδιαστολή προς τις ιστορικές υποδιαιρέσεις με α' συνθετικό νεο-, μεσο- 1, υστερο-. || με αναφορά σε συγκεκριμένη κάθε φορά εποχή του παρελθόντος: ~γραφία, ~γραφικός, ~χριστιανικός. III. δίνει το λόγιο τύπο λέξεων οι οποίες στον τρέχοντα λόγο αποδίδονται με α' συνθετικό παλιο-: ~ημερολογίτης και παλιοημερολογίτης.
[λόγ. < αρχ. παλαιο- θ. του επιθ. παλαιό(ς) ως α' συνθ.: αρχ. παλαιό-πλουτος `γεμάτος αρχαίο πλούτο΄ & διεθ. palaeo- < αρχ. παλαιο-: παλαιο-γραφία < γαλλ. paléographie, παλαιο-θήριο < νλατ. palaeotherium]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παλαιοανθρωπολογία η [paleoanθropolojía] Ο25 : κλάδος της παλαιοντολογίας που μελετά την προέλευση και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους με βάση τα απολιθώματα από παλαιότερες εποχές· παλαιοντολογία του ανθρώπου.
[λόγ. < αγγλ. paleoanthropology < paleo- = παλαιο- + anthropology = ανθρωπολογία]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παλαιοβιβλιοπωλείο το [paleovivliopolío] Ο39 : το κατάστημα του παλαιοβιβλιοπώλη: Εκδόσεις που μπορεί κανείς να βρει μόνο σε ~.
[λόγ. παλαιο- + βιβλιοπωλείον μτφρδ. γερμ. Antiquariatsbuchhandlung]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παλαιοβιβλιοπώλης ο [paleovivliopólis] Ο10 θηλ. παλαιοβιβλιοπώλισσα [paleovivliopólisa] Ο27 : ο έμπορος παλαιών ή μεταχειρισμένων βιβλίων.
[λόγ. παλαιοβιβλιο(πωλείον) -πώλης· λόγ. παλαιοβιβλιοπώλ(ης) -ισσα]
[Λεξικό Κριαρά]
- παλαιοβραχοδαρμένος, μτχ. επίθ· παλιοβραχοδαρμένος.
-
- (Υβριστ.) που μακάρι να πνιγεί και να τον χτυπούν τα κύματα στα βράχια:
- (Πουλολ. 113 κριτ. υπ).
[<παλαιο‑ (παλιο‑) + μτχ. παρκ. του βραχοδέρνομαι (βλ. ά.)]
- (Υβριστ.) που μακάρι να πνιγεί και να τον χτυπούν τα κύματα στα βράχια:
