• α) Αρωματικό ξύλο από δένδρα της Ν. και ΝΑ Ασίας του γένους Αετόξυλον (Γεννάδιος 2-3):
  • Πέμματα εκαπνίζοντο παντοία …, άμπαρ και ξυλαλόαι (Διγ. Z 2805)·
  • ξυλαλόην ινδικήν (Καλλίμ. 354)·
  • (μεταφ. για πρόσωπο):
    • (Αχιλλ. (Smith) N 1677)·
• β) προκ. για την κασία:
  • (Πεντ. Έξ. XXX 24).

[<ουσ. ξύλον + αλόη· πβ. μεσν. λατ. lignum aloes (MLW, λ. aloe 1b). Βλ. και ξυλαλάς. Λ. ‑όν το στο Somav. Η λ. τον 6. αι.]