• 1)
  • α) Ο καρπός της μηλιάς, μήλο:
    • (Ζήν. Β́ 54), (Ασσίζ. 497¹)·
    • (προκ. για το μήλο της Έριδος):
      • το μήλο το δικασιμιό εμένα να χαρίσεις (Φορτουν. Ιντ. ά 106)·
  • β) (ως προσηγορία αγαπημένης γυναίκας):
    • Ανάστα, …, μεμυρισμένον μήλον (Διγ. Z 1842).
• 2) (Γενικά) καρπός δέντρου:
  • (Ερωτόκρ. Β́ 311).
• 3) Αντικείμενο σφαιρικού σχήματος
  • α) προκ. για κόσμημα φορεσιάς:
    • το μήλον επαινώ που κρέμεται εις εκείνην (ενν. την καδένα) (Γεωργηλ., Θαν. 147)·
  • β) προκ. για κόσμημα της λυχνίας που βρισκόταν στη Σκηνή του Μαρτυρίου:
    • (Πεντ. Έξ. XXV 31)·
  • γ) ως έμβλημα εξουσίας:
    • εκράτιε (ενν. ο βασιλεύς) εις το ζερβόν του χέρι ένα μήλο, ήγουν αφέντης του κόσμου (Hagia Sophia ω 538⁵).
• 4) (Μεταφ.)
  • α) η ομορφιά, κ. το εκλεκτό:
    • το μήλον της σαρκός (Λίβ. Esc. 659· Ερωτόκρ. Γ́ 76)·
  • β) (στον πληθ.) οι μαστοί των γυναικών:
    • (Βέλθ. 714), (Θησ. ΙΒ́ [61⁶])·
  • γ) τα μέρη των παρειών που προεξέχουν, παρειές:
    • τα μήλα του προσώπου των να φαίνονται ως ρόδα (Φλώρ. 811).

[αρχ. ουσ. μήλον. Ο τ. και σήμ.]