• (Στον εν. και πληθ.)
• 1)
  • α) Εγκέφαλος, μυαλό:
    • τα καύκαλα με τους μυαλούς (Διακρούσ. 103¹⁰)·
    • μυαλόν βόειον (Σταφ., Ιατροσ. 1¹⁰)·
  • β) (συνεκδ. για το κρανίο):
    • είχεν την πληγήν εις τόπον θερμόν, … καθά ένι απάνω του μυαλού (Ασσίζ. 430¹⁶).
• 2) Νους, σκέψη, κρίση, λογικό:
  • όσον γερούν οι γέροντες … τόσον εκ το κεφάλιν τους ο μυαλός φυραίνει (Περί γέρ. (Δαν.) 198)·
  • φρ. βάνω μέσα στον ομυαλό (μου), βλ. βάνω I20ιε.

[μτγν. ουσ. μυαλός. Ο τ. ο‑ στο Βλάχ. (ομι‑) και σήμ. κρητ. Η λ. και ο τ. εμ‑ (Somav.) και σήμ. ιδιωμ.]