• Ά Μτβ.
  • 1)
    • α) Σκέφτομαι, νοιάζομαι, φροντίζω:
      • (Σκλέντζα, Ποιήμ. 3¹²), (Λεηλ. Παροικ. 196)·
      • (με σύστ. αντικ.):
        • μέριμναν καμιάν μη μεριμνάς (Φλώρ. 727)·
    • β) (προκ. για το Θεό) προνοώ:
      • μεριμνά περί αυτών να μηδέν αποθάνουν (ενν. τα πουλία) (Φυσιολ. (Legr.) 210)·
    • γ) ανησυχώ, στενοχωρούμαι με κ.:
      • πόνους ου μεριμνούσιν (Λόγ. παρηγ. L 731).
  • 2)
    • α) Προβληματίζομαι με κ., δουλεύω κ. στο μυαλό μου:
      • (Φλώρ. 1564)·
      • ό,τι τη νύκτα μεριμνώ, χάνονται την ημέρα (Ερωφ. Αφ. 76)·
    • β) φέρνω στο νου μου, συλλογίζομαι, «μελετώ»:
      • (Ιστ. Βλαχ. 1341)·
      • δεν μεριμνάς (ενν. άνθρωπε) πως θέλεις ν’ αποθάνεις; (Αλφ. 15³²)·
    • γ) υπενθυμίζω· υποδηλώνω, προμηνώ:
      • η στόλισή μου τα βάσανά μου μεριμνά (Ζήν. Β́ 6).
  • 3) Αδημονώ:
    • εμερίμνει πότε να έβγει της αυγής το ερωτικόν αστρίτσιν (Λίβ. Sc. 1055).
  • 4) Δείχνω ενδιαφέρον για κάπ.:
    • άλλους αγαπούσαν κι εκεινούς (ενν. τους άνδρες των) δεν μεριμνούσα (Συναξ. γυν. 1178 (έκδ. εμε‑· διόρθ. Ξανθουδίδης)).
  • 5) Έχω κατά νου, προετοιμάζω:
    • η τύχη … θάνατο αυτούνου μεριμνά (Ζήν. Γ́ 230).
  • 6) Προκαλώ, προξενώ:
    • υποψεύεται πολλά (ενν. αυτούνος που αγαπάει), … τον θάνατόν του μεριμνά και την ψυχήν μειώνει (Δεφ., Λόγ. 382).
  • 7) Αναζητώ:
    • τόπον εκ τόπον μεριμνάς και τόπος ου χωρεί σε (Γλυκά, Στ. 156).
• Β́ Αμτβ.
  • 1)
    • α) Νοιάζομαι, ανησυχώ:
      • (Δούκ. 77¹⁶), (Καλλίμ. 1194)·
    • β) σκοτίζομαι:
      • θέλω να σε πανδρεύσω … να μην με πάσχει ο λογισμός, να μεριμνά η ψυχή μου (Ιμπ. 286).
  • 2) Φροντίζω, ενδιαφέρομαι:
    • Πάντα για πλούτον μεριμνούν (ενν. οι φιλάργυροι) (Πένθ. θαν. 527)·
    • ο Θεός ο παντοδύναμος δι’ εσέναν μεριμνήσει (Φλώρ. 729).

[αρχ. μεριμνάω. Η λ. και σήμ. λόγ.]