• 1)
  • α) (Συν. δερμάτινη) λουρίδα, λουρί:
    • εκ το κασσίδιν τον αρπά, με το λουρί τον σύρνει (Βυζ. Ιλιάδ. 944)·
    • λουρί παπουτσιού (Πεντ. Γέν. XIV 23)·
  • β) (στον πληθ.) ηνία, γκέμια:
    • Ηνία, τα λωρία (Λεξ. IV 273).
• 2) Ζώνη:
  • γυμνός με το ποκάμισον, πλατύν λουρίν εφόρει (Ημερολ. 111).
• 3) (Συνεκδ.) πουγκί:
  • το λουρίν του, ήγουν το σεντούκιν του (Ασσίζ. 80²).
• 4) Δεσμός:
  • πέδα, τα λωρία (Λεξ. II 230).
• 5) (Πιθ.) είδος ενδύματος, είδος μανδύα ή εσάρπας:
  • εσηκώθηκεν (ενν. το κοράσιον) κι επήρε το λουρίν της (Διγ. Esc. 853).

[<ουσ. λώρος + κατάλ. ‑ίον. Ο τ. λουρί στο Βλάχ. και σήμ. Ο τ. λουρίν στο Meursius και σήμ. κυπρ. Τ. ‑ί και ‑ίν σήμ. ποντ. Η λ. τον 4. αι. και σε Γλωσσάρ.]