• 1) Αρχοντικά, μεγαλόπρεπα:
  • λαμπρά τους υποδέχονται (Φλώρ. 1835).
• 2) Ωραία, με κομψότητα και πολυτέλεια, περίτεχνα:
  • (Λίβ. Esc. 2152)·
  • τον ναόν … ιστόρησεν ωραιότατα και λαμπρά (Ιστ. πατρ. 169¹⁹).
• 3) (Προκ. για λόγια) ξεκάθαρα, με σαφήνεια:
  • το λέγει ο Παύλος λαμπρά (Πηγά, Χρυσοπ. 140 (43)).

[<επίθ. λαμπρός. Η λ. στο Meursius και σήμ.]

• Λάμψη:
  • Τη λαμπυράδα της φωτιάς … εθώρου (Ερωτόκρ. Β́ 531).

[<επίθ. λαμπρός + κατάλ. ‑άδα. Ο τ. <λαμπυρός. Η λ. και σήμ.]

• Ά (Μτβ.) προσδίδω αίγλη, κοσμώ, εξυψώνω:
  • Της υψηλότης σου ερθομός την χώρα μας … λαμπραίνει (Ροδολ. Έ 23).
• Β́ (Αμτβ.) γίνομαι καθαρός, αστραφτερός, λάμπω:
  • το χρυσάφι στην φωτιάν λαμπραίνει (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ́ [951]).

[<λαμπρύνω]

• Λαμπερός· που εκπέμπει λαμπρό φως:
  • Αι λαμπάδες αι λαμπράται (Χρησμ. I 346).

[<επίθ. λαμπρός + κατάλ. ‑άτος]