• Παρακαταθήκη· παραγγελία, διακίνηση εμπορευμάτων:
  • Περί των πραγμάτων τών παραδίδει ο είς του άλλου εις παρακαταθήκην, ήγουν κουμάντα (Ασσίζ. 11²· 49³¹).

[<παλαιότ. γαλλ. comande]

• Διάταγμα, δικαστική εντολή, σύσταση:
  • (Κατά ζουράρη 114), (Κυπρ. χφ. 158).

[<βεν. - ιταλ. comandamento. Βλ. και κομμεντ‑]

• 1) Διευθύνω, κυβερνώ, εξουσιάζω:
  • την ανώφελη … δύναμή μου στα χέρια τσ’ εξουσίας σου να τηνε κουμαντάρεις (Λεηλ. Παροικ. Αφ. 19).
• 2) Διατάζω:
  • Εγώ σας έχω δούλους μου … γλήγορα να κάμετε ό,τι σας κομαντάρω (Ευγέν. 385).

[<ιταλ. comandare. Ο τ. και σήμ.]