• 1) H ιδιότητα του καθαρού, διαύγεια:
  • έφεγγεν το νερόν … από την καθαρότητά του (Διγ. Άνδρ. 374³³).
• 2) Διαύγεια της ατμόσφαιρας:
  • εφεύγασιν τα νέφαλα κι ήρχετο καθαρότη (Aχέλ. 1335).
• 3) Aγνότητα:
  • ιδόντες εξεπλάγησαν την καθαρότητα και παρθενίαν αυτού (Έκθ. χρον. 41⁴).

[αρχ. ουσ. καθαρότης. H λ. (‑τητα) και σήμ.]