• 1)
  • α) (Με την προσωπ. αντων. μου, σου, κλπ., ως κτητ. αντων.) δικός (μου, σου, κλπ.)· ιδιοκτησία κάπ.:
    • η οικία ένι εδική μου (Ασσίζ. 422⁷· Μαχ. 380⁹)·
  • β) που αφορά προσωπικά κάπ., προσωπικός:
    • Αυτός, καθού εφάνηκε το νίκος εδικόν του, επήρθηκεν, εθράσυνεν (Χρον. Τόκκων 1794)·
  • γ) που ανήκει στη δικαιοδοσία κάπ.:
    • όλη η Κύπρος είναι εδική μας (Μαχ. 404²²· Αχιλλ. O 293).
• 2) (Προκ. για πρόσωπο στενά συνδεδεμένο με κάπ.) «δικός»· πιστός, αφοσιωμένος:
  • (Πτωχολ. P 63)·
  • επήγε διά να γυρέψει τον ίδιον εδικόν του αμπασσαδόρον (Σουμμ., Ρεμπελ. 176).
• 3) Φίλος, σύντροφος· ακόλουθος:
  • στους εδικούς του τίποτε δειλίαν μη γεννήσει (Αχέλ. 1122)·
  • Τον Γκίνη Σπάταν έπιασαν με όλους τους εδικούς του (Χρον. Τόκκων 797).
• 4) Συμπατριώτης· ομόφυλος:
  • σκλάβους αγοράζουσι … από τσι μουσουλμάνους τσι εδικούς μας (Λεηλ. Παροικ. 147).
• 5) Υποτελής, υπήκοος:
  • Ο δούκας πάλιν έστειλεν άρχοντες στον σουλτάνον να δίδει το χαράτσιν του, να έναι εδικός του (Χρον. Τόκκων 1965· Λίβ. Esc. 235).
• 6) Που ανήκει στη δικαιοδοσία κάπ.:
  • θέλουσι χαρείν οι δαίμονες να παίρνουν τους εδικούς τως μετ’ αυτών (Ρίμ. θαν. 126).
• 7) Οικείος, συγγενής:
  • (Λεηλ. Παροικ. 452)·
  • κάμε τρόπο, λυγερή, γέλα τους εδικούς σου (Ch. pop. 280).
• 8) Ιδιαίτερος, ξεχωριστός:
  • το καθένα χάριτας είχεν τας εδικάς του (Διγ. Z 110).

• Το ουδ. ως ουσ. =
  • 1)
    • α) Περιουσία, βιος, «το έχει» κάπ.:
      • μηδέν τορμήσει τινάς να ζημιώσει τινάν, ουδέ εις το κορμίν του, ουδέ εις το δικόν του (Μαχ. 316³)·
    • β) χρήματα:
      • εάν κανείς δίδει απέ το εδικόν του ενού ετέρου πέρπυρα ρ´ (Ασσίζ. 406¹)·
    • γ) εμπόρευμα:
      • ο πουλητής πουλεί το εδικόν του (Ασσίζ. 38³).
  • 2)
    • α) Ό,τι ανήκει δικαιωματικά σε κάπ.:
      • ήλθες απάνω εις εμέν να επάρεις το δικό μου; (Χρον. Μορ. P 4115)·
    • β) προσωπικό αντικείμενο, κτήμα κάπ.:
      • Ό,τι εδικό μου ευρίσκεται στα μέσα του σπιτιού μας (Θυσ. 923).
• 3) (Στον πληθ.) τα «προσωπικά» κάπ.· έγνοιες, φροντίδες:
  • να σ’ εξηγηθώ και εγώ τα εδικά μου (Λίβ. Esc. 3140).
  • 4) Οικογένεια· σπίτι πατρικό· πατρίδα:
    • Καβαλικεύει σύντομα, φθάνει εις τα δικά του, ευρίσκει τον πατέρα του (Φλώρ. 1069).
    • Εκφρ.
    • 1) Από δικού (μου, σου, του, κλπ.), από εδικόν (μου, σου, του, κλπ.) = από μόνος μου· από δική μου ιδέα, πρωτοβουλία:
      • (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 268), (Φαλιέρ., Ιστ. 611).
    • 2) Για δικού (μου, σου, του, κλπ.) = για λογαριασμό μου, για μένα:
      • (Φορτουν. Ε´ 257).
    • 3) Εις το δικόν (μου, σου, του, κλπ.) = στην περίπτωσή μου:
      • (Μαχ. 436⁵).
    • 4) Κατ’ εδικόν, κατ’ εδικού (μου, σου, του, κλπ.) = εναντίον μου:
      • (Λίβ. Esc. 2521).

[μτγν. επίθ. ιδικός. Ο τ. δικός και σήμ. Η λ. και ο τ. εδικός και σήμ. ιδιωμ.]