• 1) Με δύναμη, με σφοδρότητα, ισχυρά:
  • εδόξεψά τσι αδυνατά (Πανώρ. Ε´ 71).
• 2) Υπερβολικά, πάρα πολύ:
  • αδυνατά εφοβήθηκα (Πανώρ. Α´ 325).
• 3) Με δυνατή φωνή, δυνατά:
  • δυνατά φωνάζει (Συναξ. γυν. 861).
• 4) Βαριά:
  • αρματωμένοι δυνατά (Αχιλλ. L 905).
• 5) (Προκ. για δέσιμο) σφιχτά:
  • να την δεσμεύσουν (ενν. την κόρην) δυνατά (Φλώρ. 603).
• 6) Αυστηρά, με δριμύτητα:
  • εβλεπίσαν τους πολλά δυνατά (Μαχ. 544²⁷).
• 7) Με αλαζονεία, υπερήφανα:
  • συνήθιν έχουν οι μαντατοφόροι … να συντύχουν ολλίγον δυνατά (Μαχ. 294²²).
• 8) Με αντοχή, καρτερικά:
  • να υποφέρεις δυνατά τον καύσωνα του ήλιου (Φυσιολ. (Legr.) 264).

[<επίθ. δυνατός. Ο τ. και σήμ. κρητ. (Πάγκ.). Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]