• 1) Δυνατά:
  • εφώναξε βαρέως (Γλυκά, Στ. 233).
• 2) Σε μεγάλο βαθμό, υπερβολικά:
  • να παιδεύονται βαρέως (Ιστ. πατρ. 94⁴).
• 3) (Προκ. για αναπνοή) βαθιά:
  • ασθμαίνει βαρέως (Ιερακοσ. 428⁶).
• 4) Με στενοχώρια:
  • βαρεώς αναστενάζει (Διγ. Esc. 455).
• 5) Με δυσφορία, με δυσαρέσκεια:
  • ακούσας δε ο αυθέντης βαρέως απεδέχθη (Έκθ. χρον. 76⁵).

[αρχ. επίρρ. βαρέως. Η λ. και σήμ. ιδιωμ.]