• 1) Που δε σέβεται (το Θεό ή τους ανθρώπους):
  • (Αλφ. 14⁷⁴), (Χρον. Μορ. H 620).
• 2) Που δεν είναι χριστιανός, αλλόθρησκος:
  • οι ασεβείς … εσκούζαν Αλλάχ! (Διακρούσ. 98²).
• 3)
  • α) Άδικος:
    • εγώ και ο λαός μου οι ασεβάδες (Πεντ. Έξ. ΙΧ 27)·
  • β) ένοχος:
    • μη πάρετε συμπάθημα εις ψυχή φονέα, ος αυτός ασεβής για να πεθάνει (Πεντ. Αρ. XXXV 31).
• 4) Φαύλος, κακός:
  • ο ασεβής την βασιλείαν απήρεν (Χρον. Μορ. H 458).
• 5) Που δε σέβεται το νόμο·
  • (εδώ) επίορκος:
    • όποια (ενν. αμαζών) … σφάλει, σαν ασεβή την έχομε (Αλεξ. 2546).

[αρχ. επίθ. ασεβής. Η λ. και σήμ.]

• impious person (syn άσεβος1, ant ο ευσεβής):
  • ο δεισιδαίμων και υποκριτής θα στοχασθεί αυτά οπού είπα ως λόγια ενός αιρετικού, ενός ασεβούς (Demetrieis) |
  • διαβάζεις αμαρτωλά κοσμικά βιβλία, που τα έγραψαν, λένε, ασεβείς, ειδωλολάτρεις (Sardelis) |
  • το ακροατήριο σύσσωμο, μαζί με τους φανατικότερους ασεβείς, έκραξαν από τη συγκίνηση (Papatsonis)

[substantiv. m of ασεβής2]

• ① impious, godless (syn ανευλαβής2 2, άσεβος2 1, ant ευσεβής):
  • δεν είναι σύμφωνος με τον ασεβή και άθεον ορθολογισμό (Andronikos) |
  • ο θεός να μου συχωρέσει την ασεβή αμφιβολία (Palaiologos) |
  • έκαιγε .. το χειρόραφο των Nόμων του Πλήθωνος, επειδή το θεωρούσε ασεβέστατο και αντιχριστιανικό (Tatakis)

• ② disrespectful, irreverent (syn άσεβος2 2, near-syn αναιδής, αυθάδης):
  • ~απάντηση, γνώμη |
  • ασεβές κουτσομπολιό |
  • δεν ανήκω σε κείνους που βρίσκουν ασεβή την έκδοση της ερωτικής αλληλογραφίας του Π. (Chatzinis) |
  • έσπευσα ν' απομονώσω το ασεβές κατοικίδιο και να καθησυχάσω τον υψηλό μου ξένο (Palaiologos)

[fr postmed, MG ασεβής ← PatrG, K (also pap), AG]