• 1)
  • α) Eίμαι ή γίνομαι άρχοντας:
    • μ’ άλλον αφέντην … και πάλιν ν’ αρχοντέψουν (Iστ. Bλαχ. 634)·
  • β) γίνομαι πλούσιος:
    • αρχοντεύει δε ο γέρων ώσπερ ήτον και το πρώτον (Πτωχολ. P 356).
• 2) (Eνεργ. και μέσ.) δείχνομαι «άρχοντας», ισχυρός απέναντι σε κάπ., εναντιώνομαι:
  • (Πεντ. Γέν. XXXII 29)·
  • αρχοντεύγεσαι εις το λαό μου, για να μην τους αποστείλεις (Πεντ. Έξ. IX 17).

[μτγν. αρχοντεύω. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① rule, command (syn κυβερνώ):
  • poem αν τά 'βλεπα όλο από ψηλά τα πράματα του κόσμου, | .. | σ' όλη τη γης θ' αρχόντευεν ο νόμος ο δικός μου (Athanas)

• ② become a person of substance, grow rich (syn αρχονταίνω, near-syn πλουτίζω):
  • αρχόντεψε και δε μας μιλάει |
  • ο παππούλης του ζούσε κι αρχόντευε στα παλιά τα χρόνια στην Πάργα (Petsalis, adapted)

[fr postmed, MG αρχοντεύω ← LK (2nd-3rd c. AD), der of άρχων]