• ① object, thing, article:
  • αντικείμενα λαϊκής τέχνης |
  • βλέποντας η Mαρία τα αντικείμενα εκεί μέσα να αντανακλώνται εφαντάσθηκε ότι εκείνος ήταν άλλος κόσμος (Solom)

• ② object, topic, subject, subject matter:
  • ~ μελέτης, έρευνας, μιας επιστήμης |
  • ~ μαθημάτων, εκπαιδεύσεως |
  • σύσκεψη με ~ την εξέταση των οικονομικών θεμάτων των δήμων |
  • η τέχνη και η ποίηση για αντικείμενό τους έχουν τη συγκίνηση |
  • το ~ της φιλοσοφίας είναι ολόκληρος ο πνευματικός κόσμος (Theodorakop) |
  • το θέμα αυτό (sc η δούκισσα της Πλακεντίας) αποτέλεσε το ~ της κουραστικής εργασίας της κυρίας K. (Papatsonis)

• ⓐ object (of emotion etc):
  • ~ λατρείας, θαυμασμού |
  • θέλουμε τις γυναίκες σαν αντικείμενα απόλαυσης |
  • phr το ~ της διαφοράς the bone of contention (near-syn η αιτία του καβγά) |
  • προβλήματα σαν εκείνο της ομοιότητας των τέκνων προς τους πατέρες τους έγιναν ~ της προσοχής του Mονταίνιου (Kanellop) |
  • όταν ένας άνθρωπος ξεχωρίζει, γίνεται ~ της αδιακρισίας μας (Thrylos) |
  • οι δυνάμεις της Eυρώπης έγιναν η μια μετά την άλλη αντικείμενα της αγγλικής πολιτικής (Theodorakop)

• ③ syntax object:
  • άμεσο, έμμεσο ~

• ④ object, aim, purpose (syn σκοπός):
  • η επιστήμη έχει ~ ν' ανακαλύψει νόμους (Evelpidis) |
  • ~ της φιλοσοφίας είναι να οδηγεί τον άνθρωπο στο θεό (Tatakis)

• ⑤ phr εξ αντικειμένου used adv or adj fr the nature of its subject, because of its subject (or object):
  • η εξ αντικειμένου παρεξήγηση των αρχαίων έργων το 19ο αιώνα |
  • η προσωπογραφία ξεκινάει από ένα πρότυπο και θέτει περιορισμούς εξ αντικειμένου (Panagiotop) |
  • το επιστημονικό ενδιαφέρον ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και εξ αντικειμένου και σαν διαδικασία επιστημονική (Fteris)

[fr kath αντικείμενον ← postmed (Somavera) ← PatrG ἀντικείμενον noun (: ἀντίκειμαι)]

• considering objects to be of central significance, centering on objects:
  • στη γνωσιολογία η φυσική αντίληψη είναι αντικειμενοκεντρική |
  • πιστεύει ότι το αντικείμενο εγγράφεται με ακρίβεια μέσα στην παράσταση και στην έννοιά του (Papanoutsos)

[fr kath (neol) αντικειμενοκεντρικός, cpd of kath αντικείμενον & κεντρικός]

• objectified, reified (syn αντικειμενικοποιημένος, εξαντικειμενικευμένος):
  • το αντικειμενοποιημένο έργο της δημιουργίας |
  • ο ερευνητής των συμβόλων εργάζεται απάνω σε ένα αντικειμενοποιημένο "είναι" (Tatakis) |
  • η τέχνη είναι αντικειμενοποιημένο πνεύμα, ενέργεια πνευματική που απολήγει σ' ένα καθεαυτό υφιστάμενο αντικείμενο (Papanoutsos)

[ppp of αντικειμενοποιώ]

• ① philos objectification, reification (syn αντικειμενικοποίηση 1, εξαντικειμενίκευση, εξαντικειμένωση):
  • η ~ της ατομικότητας |
  • άμεση ~ του όντως όντος είναι από τη μια μεριά το σύμπαν κι από την άλλη η μουσική (Kanellop) |
  • από κάθε υποκείμενο μόνο ένα μέρος του αντικειμενοποιείται, ενώ το άλλο παραμένει έξω από το σύνορο της αντικειμενοποίησης (Papanoutsos)

• ② rendering objective (as opposed to subjective), objectivization (syn αντικειμενικοποίηση 2):
  • η ~ μιας υποκειμενικής εμπειρίας |
  • ο 20ός αιώνας σήμανε το τέλος της αντικειμενοποιήσεως και την αναπόδραστη διάσχιση του υποκειμένου από το αντικείμενο (Georgoulis, adapted) |
  • και τα πιο ρομαντικά έργα για να υπάρξουν σαν έργα τέχνης υποστηρίζονται από κάποια σχετική ~ (Tsatsos) |
  • πεζογραφήματα υποκειμενικά και αυτοβιογραφικά, χωρίς καμιά προσπάθεια για ~ (Sachinis)

[fr kath (neol Koumanoudis) αντικειμενοποίησις, der of kath αντικειμενοποιώ]

• being objectified, being reified:
  • ο ίδιος ο εαυτός μας ~ γνωρίζεται με την ενδοσκόπηση (Papanoutsos)

[prpp of αντικειμενοποιώ]

• objectify, reify (syn αντικειμενικοποιώ 1, αντικειμενικεύω, εξαντικειμενικεύω, kath εξαντικειμενώ):
  • ο αληθινός καλλιτέχνης αντικειμενοποιεί το εγώ του |
  • τα σύμβολα είναι τα μέσα που μεταχειρίστηκεν ο νους για να αντικειμενοποιηθεί (Tatakis) |
  • η γνώση απλώνεται μόνο έως εκεί που το ον αντικειμενοποιείται, γίνεται αντικείμενο για ένα υποκείμενο, (Papanoutsos) |
  • λίγα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας κατάφεραν να αντικειμενοποιήσουν αισθητικά ένα τόσο μεγάλο νόημα σαν κι αυτό που εκφράζει ο "Δον Kιχώτης" (Kanellop) |
  • όταν η πρόζα έχει μιλήσει για το υποκείμενο, πρώτο της έργο είναι να το αντικειμενοποιήσει (Dimaras)

[fr kath (neol Koumanoudis) αντικειμενοποιώ, cpd w. ποιώ]

• Α´ Ως επίθ. (προκ. για πονηρά πνεύματα) διαβολικός:
  • (Φυσιολ. (Zur.) XLVIII¹⁵).
• Β´ Το αρσ. ως ουσ.
  • 1)
    • α) Aντίπαλος (σε πόλεμο), εχθρός:
      • (Δούκ. 193²⁹)·
    • β) αντίδικος:
      • (Ψευδο-Σφρ. 158⁶).
  • 2) Προκ. για το διάβολο:
    • ο αντικείμενος και σκότους ο προστάτης (Διγ. Z 2708).

[μτχ. του αρχ. αντίκειμαι ως επίθ. Το αρσ. ως ουσ. μτγν. (L‑S, λ. αντίκειμαι ΙΙΙ, Lampe, λ. αντίκειμαι 2d). Tο ουδ. και σήμ. ως ουσ.]

• opposing, opposite, contrary (syn αντίθετος 1):
  • αντικείμενες θέσεις, έννοιες |
  • αντικείμενα πρόσωπα |
  • το γεγονός είναι μέρος της αντικείμενης προς τη θεωρητική συνείδηση πραγματικότητας (Papanoutsos) |
  • ορίζονται με σαφήνεια τα δύο αντικείμενα άκρα ανάμεσα στα οποία θα κινηθούν τα διαλεγόμενα πρόσωπα (Maronitis) |
  • ο πρωτόγονος παρουσιάζει μιαν αντικείμενη προς τη λογική ταύτιση με τα άψυχα (id.)

[prp of αντίκειμαι]