• (Θεολ., προκ. για το Θεό) που δεν υπόκειται σε χρονικό περιορισμό:
  • πατήρ άναρχος ου μόνον ως άχρονος (Ψευδο-Σφρ. 516⁵).

[μτγν. επίθ. άχρονος. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① independent of or unaffected by time, transcending temporal relations, atemporal, intemporal, timeless (ant χρονικός):
  • ~ |
  • άχρονη αξία, δικαιοσύνη, παράδοση |
  • θα πρέπει η άχρονη ιδέα να πραγματωθεί σε μιαν ορισμένη φάση του χρόνου (Tsatsos) |
  • να αρθεί η θρησκευτική διδασκαλία επάνω από το νόημα της ιστορίας, να γίνει άχρονη (Dimaras) |
  • στην τόσο πλούσια ελληνική μυθολογία .. καμιά ιστορία δεν μένει άχρονη, άτοπη και απρόσωπη (Kakridis) |
  • ο μαθηματικός νόμος .., ~ |
  • poem .. πάνε εκατό χρόνια | κι ας πάνε· η θύμηση άχρονη μπροστά σου | θα γονατίζει κλ (Palam)

• ② mus having no fixed or regular time or rhythm:
  • άχρονη μελωδία

• ③ gramm not expressing time, atemporal:
  • ~

• ⓐ having no tense or finite verbal form, tenseless:
  • άχρονη πρόταση

• ④ region. not having completed one year (since birth, death etc) (syn in αχρόνιαστος 1):
  • άχρονο παιδί

[fr postmed (Somavera), ByzG άχρονος ← PatrG, K, cpd w. χρόνος]