Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Η αντίσταση του αέρα και η πτώση των σωμάτων

Σε κάθε σώμα που πέφτει στον αέρα ασκούνται οι παρακάτω τρεις δυνάμεις: • το βάρος του Β [pic] ([pic] = πυκνότητα σώματος) • η άνωση Α [pic] ([pic] = πυκνότητα αέρα) • η αντίσταση Tα [pic].

Για σχετικά ελαφρά σώματα η κίνηση μπορεί να εξελιχθεί σε ομαλή. Αυτό συμβαίνει, επειδή, ενώ οι δυνάμεις Β, Α είναι σταθερές, η αντίσταση Tα συνέχεια αυξάνεται στην πρώτη φάση της κίνησης. Κάποτε, λοιπόν, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, μπορεί να φτάσουμε σε συνισταμένη κατακόρυφη δύναμη ίση με μηδέν. Άρα: B –A -Tα= 0

Αν μάλιστα θεωρήσουμε αμελητέα την άνωση Α (λόγω της πολύ μικρής πυκνότητας του αέρα), γράφουμε: [pic] ή [pic] και [pic] (7.20)

Τότε η υ λέγεται ορική ή οριακή ταχύτητα. Υποτίθεται ότι για όλα αυτά πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Στο βαρύ σώμα, αν αυτό αφεθεί από μικρά σχετικά ύψη, δεν προλαβαίνουν να συμβούν όλα αυτά. Ιδανικό για τέτοιες εξελίξεις είναι το αλεξίπτωτο, εικόνα 7.57. Η πολύ μεγάλη επιφάνεια του ανοικτού αλεξίπτωτου δημιουργεί μεγάλη αντίσταση Tα και, έτσι, πολύ γρήγορα εξουδετερώνει το βάρος του αλεξιπτωτιστή.

Εικόνα 7.57: Η πτώση του αλεξίπτωτου