Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Δ. Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1. Η εργασία, με την εμφάνιση του Χριστού, που ο ίδιος είναι η αλήθεια της ζωής, παίρνει τη σωστή της θέση:

• Είναι μέρος της άσκησης του ανθρώπου για να τελειοποιηθεί, να θεωθεί.

• Αποτελεί αξία και όχι ντροπή και κατάρα, αφού και ο ίδιος ο Χριστός ασκούσε το επάγγελμα του ξυλουργού, υποτάσσοντάς το στην αποστολή του.

• Ο Απόστολος Παύλος σημειώνει ότι η προσωπική εργασία έχει αξία, επειδή σχετίζεται άμεσα με την αξία της ίδιας της ζωής και καταδικάζει τον τεμπέλη που ζει σε βάρος του άλλου… και για να υπογραμμίσει πως όλοι έχουν ανάγκη την εργασία, λέει ότι "εκείνος που δεν θέλει να εργάζεται να μην τρώει".

• Η εργασία δεν πρέπει να αποτελεί στοιχείο εκμετάλλευσης και διάκρισης των ανθρώπων, αφού ο αγώνας και ο σκοπός του ανθρώπου είναι κοινός.

Ο Χριστός χρησιμοποιεί τις λέξεις "εργάτης" και "θερισμός" για τους μαθητές του και για εκείνους που αγωνίζονται για την πραγμάτωση της βασιλείας του Θεού στον κόσμο (Ματθ. 10, 37).

2. Η εργασία, ως εντολή του θεού, έχει σχέση και με τις άλλες εντολές του θεού που αποβλέπουν στην ολοκλήρωση του ανθρώπου. Δηλαδή ο άνθρωπος κατά την ώρα της εργασίας του έχει στο νου και στην ψυχή του τις αρετές της αγάπης, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, όπως τις παρέδωσε ο Χριστός και οι άγιοι με τη ζωή τους. Δεν μπορεί ο χριστιανός να πλουτίζει από την εργασία του και σαν τον άφρονα πλούσιο να αγνοεί τον άνεργο και τον φτωχό συνάνθρωπο. Η περικοπή του Ευαγγελίου, που παρουσιάζει το φτωχό Λάζαρο να τρώει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του αναίσθητου πλουσίου, είναι αρκετή για να διδάξει τον άνθρωπο ότι κάθε πράξη καταγράφεται ανεξίτηλα στη συνείδησή του και μπορεί να τον ελέγχει παντοτινά.

3. Στην Ορθοδοξία η εργασία είναι υποταγμένη στην άσκηση και στην προσευχή, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στο θεό και τον κάνουν αδελφό στην κοινωνία των ανθρώπων. Η εργασία με την πίστη προς το Θεό βοηθά, ώστε να διατηρείται η αρμονία του κόσμου και της φύσης. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι ο άνθρωπος έχει δόξα, τιμή και ειρήνη όταν "εργάζεται το αγαθό". Ο άνθρωπος, σε κάθε στιγμή και σε κάθε χώρο είτε μέσα είτε έξω από την εργασία, παραμένει μέλος της Εκκλησίας και μπορεί να τηρεί το θέλημα του Θεού, να τον δοξολογεί και να συνεχίζει την ενάρετη ζωή.

4. Η εργασία που δεν έχει ως στόχο τη μεταμόρφωση του ανθρώπου και του κόσμου γίνεται αιτία καλλιέργειας της ματαιοδοξίας και της πνευματικής στασιμότητας με συνέπεια και την καταστροφή της φύσης. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι: καθετί που κάνετε, να το κάνετε με όλη σας την καρδιά, σαν να το κάνετε για τον Κύριο και όχι για τους ανθρώπους (Κολ. 3,23). Στα παλιά χρόνια οι πιστοί έφερναν στην Εκκλησία την πρώτη συγκομιδή από τους καρπούς της γης που καλλιεργούσαν για να ευλογηθούν από τον Θεό και να τον ευχαριστήσουν.

5. Η λέξη επάγγελμα προέρχεται από το ρήμα επαγγέλλομαι, που σημαίνει υπόσχομαι στον εαυτό μου, στον Θεό και στην κοινωνία. Με το επάγγελμα και την εργασία ο πιστός αξιοποιεί τα χαρίσματά του και τα εντάσσει στον αγώνα για να τελειοποιηθεί, να μοιάσει στον Θεό. Κατά τον Μ. Βασίλειο "ο οίκος του Θεού, που είναι η Εκκλησία του ζώντος Θεού, έχει κυνηγούς, πεζοπόρους, αρχιτέκτονες, οικοδόμους, γεωργούς, βοσκούς, αθλητές, στρατιώτες". Ο Μ. Βασίλειος παρατηρεί ότι όλα τα επαγγέλματα του ανθρώπου εξασφαλίζουν με την πίστη στο Χριστό τον ορθό τρόπο εξάσκησής τους και την επιμέλεια της ανθρώπινης επιθυμίας.

Με την αναδρομή των παραπάνω προϋποθέσεων, η εργασία δεν θα είναι δουλεία σε πάθη και συμφέροντα αλλά ευλογημένη, γιατί ο άνθρωπος θα συνεργάζεται με τον Θεό και θα βλέπει τον πλησίον του σαν τον εαυτό του. Στον Ορθόδοξο μοναχισμό, που είναι ένας από τους δρόμους που οδηγούν προς τη θέωση του ανθρώπου, η κάθε εργασία ονομάζεται διακονία και κατά την ώρα της εκτέλεσής της ο μοναχός, αδελφός, τη συνοδεύει με την προσευχή. Σήμερα και η Εκκλησία χρησιμοποιεί την τεχνολογία, για να διακονεί τον άνθρωπο και να δοξολογεί τον Θεό.

Ο άνθρωπος μέσα στην τεχνοκρατούμενη εποχή μπορεί να αποτελέσει τον δόκιμο εργάτη του θελήματος του Θεού. Μέσα στον κόσμο με τα τόσα προβλήματα ο άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει, κατά τον Απόστολο Παύλο τον εργάτη που θα είναι σκεύος εύχρηστο, ετοιμασμένο για κάθε έργο αγαθό. (Β' Τιμ. 2, στίχοι 15 και 21)

ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ - Η εργασία αποτελεί για τον άνθρωπο από τη στιγμή που δημιουργήθηκε θεϊκή εντολή. - Η εργασία με τη διακοπή της σχέσης Θεού και ανθρώπου μετατράπηκε από άπονη και άλυπη, που ήταν στον Παράδεισο της ευδαιμονίας, σε επίπονη και κοπιώδη έξω από αυτόν. Με την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, από μέσο που ήταν για την τελείωσή του έγινε εργαλείο αποπροσανατολισμού και αλλοτρίωσης. Χωρίς Θεό, η εργασία με τη σύγχρονη τεχνολογία αιχμαλώτισε τον άνθρωπο και τον έκανε δούλο της. - Με τη θυσία και την αγάπη του Χριστού για τον άνθρωπο η εργασία ξαναπαίρνει το αληθινό νόημα για την ανθρώπινη ζωή. Γίνεται ευλογία όταν ενταχθεί στον αγώνα για την πνευματική πρόοδο και προκοπή, όταν υπηρετεί τον ένα σκοπό του ανθρωπίνου γένους που είναι η συμμετοχή του στη βασιλεία του Θεού.

ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ; 1. Από πότε η εργασία έγινε κατάρα για τον άνθρωπο; 2. Σήμερα πώς γίνεται δούλος ο άνθρωπος με την εργασία; 3. Όταν εργάζεσαι μπορεί να θυμάσαι τον Θεό και τον συνάνθρωπο και πώς; 4. Πότε η τεχνολογική εξέλιξη μπορεί να ωφελήσει τον εργαζόμενο; 5. Αλλάζει το νόημα της εργασίας μέσα στον Χριστιανισμό;