Ε. "ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ"

Όταν ο Απόστολος Παύλος κηρύττοντας στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα μίλησε στους Αθηναίους για την εκ νεκρών ανάσταση του Χριστού, αυτοί, κοροϊδεύοντάς τον, τον έδιωξαν ευγενικά από το βήμα. Ήταν ανοησία κατά τους αρχαίους Έλληνες να αναστηθεί το σώμα, που το θεωρούσαν φυλακή της ψυχής και να συνεχίζει να είναι φυλακή για μια αιωνιότητα. Η Εκκλησία όμως επιμένει στο Σύμβολο της Πίστης της: προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Δεν ελπίζει δηλαδή απλά σε μια αθανασία της ψυχής αλλά και σε ανάσταση των σωμάτων. Και η ελπίδα της αυτή είναι ταυτόχρονα και μια βεβαιότητα. Αφού ο Χριστός αναστήθηκε με το σώμα του και εμείς με το σώμα μας θα αναστηθούμε. Ένα σώμα όμως μεταμορφωμένο, πνευματικό αλλά με υλικότητα, όπως του αναστημένου Χριστού, που ψηλάφησε ο δύσπιστος Θωμάς για να πειστεί για την Ανάστασή του. Ένα τέτοιο σώμα δε θα φθείρεται πια, δε θα πεθαίνει και δε θα περιορίζεται από τους νόμους της φύσης (ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές -Ιωάν. 20,19· 26- εμφανίστηκε ο αναστημένος Χριστός στους μαθητές του).

Η σωματικότητα συνεπώς δεν είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου μόνο στην εδώ ζωή, αλλά θα είναι χαρακτηριστικό του και στην αιώνια ζωή. Και επιπλέον η ύλη "θα απελευθερωθεί από την υποδούλωση της στη φθορά, και θα μετάσχει στην ελευθερία που θ' απολαμβάνουν τα δοξασμένα παιδιά του Θεού" (Ρωμ. 8,21) μεταμορφωμένη. Μόνο ο χριστιανισμός υψώνει την ύλη σε τέτοιο σημείο και δίκαια κάποιοι μελετητές του τον θεωρούν ως την "υλιστικότερη" απ' όλες τις κοσμοθεωρίες.

ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ - Ο Θεός που από τη φύση του είναι καλός και αγαθός δημιούργησε πολύ καλά κάθε υλική και πνευματική πραγματικότητα. - Ο Χριστός παίρνοντας την ανθρώπινη φύση βεβαίωσε την αξία του ανθρωπίνου σώματος και κατοχύρωσε τη σπουδαιότητα της ύλης. Έδειξε με τη ζωή του ότι η σωτηρία δεν αφορά μόνο στις πνευματικές πραγματικότητες αλλά και στις υλικές. - Η Εκκλησία, συνεχίζοντας το έργο του Χριστού, όχι μόνο αποδέχεται την ύλη, αλλά μέσα από τα μυστήριά της με τη δράση του Αγίου Πνεύματος ενεργεί σταδιακά και αθόρυβα τον αφθαρτισμό της ύλης, για να μετάσχει και αυτή μεταμορφωμένη στη Βασιλεία του Θεού. - Η σωματικότητα είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου και στην εδώ και στην αιώνια ζωή. Αυτή την αλήθεια ομολογούμε με το Σύμβολο της πίστης.

ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ; 1. Ο χριστιανισμός είναι μια πνευματική διδασκαλία και δε νοιάζεται για την ύλη. Είναι σωστή αυτή η αντίληψη; 2. Τι θα έλεγες σε ορισμένους χριστιανούς που αισθάνονται άβολα με το σώμα τους και θεωρούν τις λειτουργίες του ακάθαρτες; 3. Με ποιους τρόπους ο Χριστός βεβαίωσε και κατοχύρωσε την αξία της ύλης και του σώματος; Πώς συνεχίζει το έργο του σ' αυτό το θέμα η Εκκλησία; 4. Τι διακηρύττουμε όταν λέμε στο Σύμβολο της πίστης "προσδοκώ ανάστασιν νεκρών";