Πίστη και γνώση

Η θρησκευτική πίστη είναι μια βεβαιότητα για μια αλήθεια, όπως είναι ο Θεός, του οποίου όμως η ύπαρξη δεν αποδεικνύεται με λογικά επιχειρήματα, αλλά βιώνεται στην καρδιά του ανθρώπου. Γι' αυτό το λόγο είναι ολοκληρωτική και σταθερή, χωρίς όμως να οδηγεί σε φανατισμούς και μισαλλοδοξία. Ο πιστός άνθρωπος αποδέχεται ελεύθερα αυτό που δεν γνωρίζει με τη λογική του. Αυτό, όμως, είναι και το μεγαλείο της πίστης. Ενώ η γνώση γίνεται υποχρεωτικά δεκτή από όλους τους ανθρώπους και περιορίζει έτσι την ελευθερία τους (κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει για παράδειγμα ότι το άθροισμα των γωνιών ενός τριγώνου είναι πάντα 180 μοίρες), η πίστη, αν γινόταν γνώση, θα δέσμευε το δικαίωμα του ανθρώπου να διαλέξει ανάμεσα στην πίστη και στην απιστία. Γι' αυτό, η πραγματική πίστη δε χρειάζεται σαν δεκανίκι τη γνώση, όπως υπενθύμισε ο αναστημένος Χριστός στο δύσπιστο Θωμά λέγοντάς του: "εσύ με είδες και με πίστεψες. Ευτυχισμένοι όμως είναι αυτοί που δε θα δουν και θα πιστέψουν" (Ιω. 20,29).

Πίστη και γνώση, επιστήμη και θρησκεία δε συγκρούονται, όταν η καθεμιά δεν υπερβαίνει τα όριά της. Ο πιστός, όμως, άνθρωπος δεν υπερτιμά την επιστήμη ούτε αρκείται μόνο σ' αυτήν. Εκεί που η επιστήμη και η γνώση φτάνουν σε αδιέξοδο, η πίστη και η θρησκεία συνεχίζουν την πορεία. Η συνεργασία τους, συνεπώς, είναι απαραίτητη για την πρόοδο και την ευτυχία του ανθρώπου. Αυτή τη συνεργασία έκαναν πραγματικότητα στη ζωή τους μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας μας όπως οι Τρεις Ιεράρχες, αλλά και πολλοί επιστήμονες διεθνούς κύρους, που υπήρξαν και πιστοί χριστιανοί.

ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ • Πίστη είναι μια σχέση εμπιστοσύνης με το Θεό, μια σχέση που αναπτύσσεται σε πλαίσιο ελευθερίας και ταπείνωσης. • Μέσα σ' αυτήν τη σχέση ο Θεός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο με τις ενέργειές του και ο άνθρωπος "ανοίγει" τον εαυτό του για να δεχθεί μέσα του το Θεό. • Η επιστήμη και η θρησκεία δεν έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους, αλλά μπορούν να συνεργάζονται αρμονικά, όταν η καθεμιά αναγνωρίζει τα όριά της. • Η πίστη από τη φύση της δε γίνεται γνώση, αφού η γνώση περιορίζει την ελευθερία του ανθρώπου να επιλέξει ανάμεσα στην πίστη και την απιστία. • Στα πρόσωπα των αγίων της Εκκλησίας μας εναρμονίζονται με τον καλύτερο τρόπο η πίστη και η επιστήμη.

ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ; 1. Γιατί η πίστη δεν είναι μια αφηρημένη αλήθεια αλλά επηρεάζει όλη την προσωπικότητα και τη ζωή μου; 2. "Μαθαίνω" το Θεό όταν τον δέχομαι μέσα μου. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; 3. Είναι απαραίτητο αυτό που πιστεύω να το αποδεικνύω στον άλλο ή μήπως το ότι δε μπορώ να το αποδείξω είναι και το μεγαλείο του; Γιατί; 4. Μπορεί ένας πραγματικός επιστήμονας να ανατρέψει την πίστη μου;