4. Η Δυτική Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (E.O.K.).

Αμέσως μετά τον πόλεμο έγιναν οι πρώτες προτάσεις για πολιτική ενοποίηση της Δ. Ευρώπης, η οποία θα έδινε τη δυνατότητα στις δυτικές δημοκρατίες να ακολουθήσουν μία αυτόνομη οικονομική και πολιτική πορεία. Η ιδέα αυτή προσέκρουσε στον εθνικισμό των δυτικοευρωπαϊκών κρατών. Οι αρχικές σκέψεις για πολιτική ενοποίηση παραχώρησαν τη θέση τους στην ιδέα της οικονομικής ενοποίησης. Το 1957, με τη συνθήκη της Ρώμης, δημιουργείται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (E.O.K.), η Κοινή Αγορά, η οποία διευρύνθηκε με την είσοδο, το 1972, της Μεγάλης Βρεττανίας, της Ιρλανδίας, της Δανία και της Ελλάδας. Μέχρι σήμερα πραγματοποιήθηκε η τελωνειακή ένωση μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ο.Κ. και εφαρμόστηκε μία κοινή αγροτική πολιτική, ενώ στον εξωτερικό τομέα υπογράφτηκαν συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας με τις υπανάπτυκτες χώρες του Τρίτου Κόσμου. Από το 1974 παρουσιάστηκαν στην ΕΟΚ προβλήματα συνοχής εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Σήμερα όμως οι προοπτικές είναι πολύ καλύτερες. Η πραγματοποίηση της οικονομικής ένωσης με τη δημιουργία κοινού νομίσματος, μια ένωση, στην οποία πρόκειται να προσχωρήσει στο άμεσο μέλλον και η χώρα μας, και η επέκταση της Ευρώπης στο Βορρά και την Ανατολή δημιουργούν βάσιμες ελπίδες ότι θα ξεπεραστούν οι εθνικιστικές διαφορές, θα ενισχυθεί η συνοχή της Ευρώπης και θα αναπτυχθεί η στρατιωτική και πολιτική ισχύς της έναντι των ΕΠΑ, της Ιαπωνίας και της Κίνας.