7.9 Ιδανικά και πραγματικά ρευστά

Στις προηγούμενες παραγράφους μελετήσαμε τη στατική των ρευστών. Όταν τα υγρά θεωρούνται ακίνητα (για τα αέρια τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει παρά μόνο στο απόλυτο μηδέν των θερμοκρασιών), δε μας απασχολεί συνήθως το ερώτημα: "συμπεριφέρεται ιδανικά το ρευστό ή όχι;". Υπάρχουν, όμως, φαινόμενα όπου το ερώτημα ζητά απάντηση. Ιδανικά υγρά θεωρούνται εκείνα για τα οποία μπορούμε να δεχτούμε: α) πολύ μικρή συμπιεστότητα. β) αμελητέες δυνάμεις επαφής ανάμεσα στο υγρό και στο στερεό με το οποίο γειτονεύουν (δυνάμεις συνάφειας). γ) απουσία δυνάμεων ανάμεσα στα μόρια του υγρού (δυνάμεις συνοχής). δ) απουσία κάθε αντίστασης κατά τις κινήσεις που γίνονται μέσα σε αυτά. ε) σταθερή σύσταση της κινούμενης μάζας τους. στ) έλλειψη στροβίλων κατά την κίνησή τους.

Όπως βλέπουμε, από τις παραπάνω ιδιότητες μόνο οι τρεις πρώτες (α, β, γ) αναφέρονται στην ηρεμία του υγρού.

Είναι παράλειψη το ότι δεν ελέγχαμε αυτές τις ιδιότητες ως τώρα; Θεωρώντας το υγρό ιδανικό στα υδροστατικά φαινόμενα δεν είχαμε τη δυνατότητα να αναφερθούμε στο τριχοειδές φαινόμενο, το οποίο οφείλεται στις δυνάμεις συνοχής και συνάφειας. Ας περιοριστούμε στην διευκρίνιση ότι αφορά το αυθόρμητο ανέβασμα νερού από το δοχείο σε πολύ λεπτό σωλήνα που βυθίζεται κατακόρυφα σε αυτόν. Και ότι το ανέβασμα του νερού από τις ρίζες των φυτών στα πιο ψηλά σημεία τους αποτελεί τη σημαντικότερη απόδειξη αυτού του φαινομένου.