Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

(2)

… Το πρώτο που ένιωθες, σε κείνο το καφενείο με τους καθρέφτες, ήταν πως μπήκες άξαφνα σε διαφορετική γειτονιά, […] ίσως και σ' άλλη εποχή. Μια ησυχία· ένα φως, ένα πρασινωπό ημίφως, ήρεμο, αιώνιο. Οι λίγοι του πελάτες κάθονταν ανάρια, σιωπηλοί κι αθόρυβοι, ακόμα κι οι δύο συνταξιούχοι που παίζανε τάβλι. Ένας σπουδαστής από το γειτονικό Άζχαρ*, έσκυβε πάνω σε μια περγαμηνή από προβιά· την ακουμπούσε στα γόνατα και ξεσήκωνε με καλλιγραφικό κελέμι ένα κατεβατό από χρυσόδετο βιβλίο. Ένας εφένδης με μυωπικά γυαλιά διανοούμενου, ξεκούκιζε κάποιο αόρατο κομπολόι με βλέμμα γυρισμένο στο μέσα του κόσμο. Τα τρίποδα σιδερένια τραπεζάκια, που κάποτε θα ήταν πράσινα, ισορροπούσαν στο πατημένο χώμα του δρομάκου με τις μαντεμένιες 1 αποχρώσεις. Γιατί, καρέκλες και τραπέζια ξεχείλιζαν από το μαγαζί και πιάνανε το σταυροδρόμι. Δεν περνούσαν άμαξες ή καροτσάκια. Ζητιάνοι, αλήτες, νεραϊδοπαρμένοι, συλλέκτες αποτσίγαρων και πλανόδιοι πουλητές, μόλις μπαίναν κάτω από τις τέντες που σκέπαζαν τη διασταύρωση, χαμηλώνανε τη φωνή και περπατούσαν αθόρυβα. Ο χρόνος εδώ κυλούσε αλλιώς, η ταραχή του κόσμου εκόπαζε, όλα παίρνανε τη δική τους αξία, την αναπαλλοτρίωτη 2: ο στοχασμός, η νοσταλγία, η ρέμβη· το πράσινο τσάι που ήτανε βρασμένος δυόσμος, σερβιρισμένος μέσα σε ποτηράκια απ' το πιο φθηνό γυαλί, αλλά και με τα πιο γλυκά χρώματα· ο κισσός που είχε βρει τρόπο να ρίξει ρίζες και να σκαρφαλώσει πάνω από τις πόρτες· […] Κι όλα μαζί να τα τυλίγει σα μια ύλη, κάτι το φιλντισένιο, το φεγγαρίσιο. Φυσικά, ήταν οι καθρέφτες. Πολλοί και μεγάλοι, από τους μεγαλύτερους που έγιναν ποτέ, κρεμασμένοι μόνιμα έξω και μέσα στο καφενείο, σκεπάζοντας τους λεπρούς τοίχους των χαμόσπιτων, μέσα στο δρόμο. Καθρέφτες με νερά καθάρια κι αστραφτερά σαν όνειρο, με χρυσωμένες, σκαλιστές κορνίζες όλων των ρυθμών, φερμένοι από τη Βενετία, τα Γιάννενα, τη Λόντρα, το Παρίσι, τη Βιέννη- […] Κι ήταν κι άλλοι με χαλασμένα νερά, ή με κορνίζες ξεφτισμένες, κι αυτοί, θα 'λεγες, πως σε μαγνητίζανε περισσότερο, γιατί από τις τρύπες και τις χαρακιές τους έβλεπες πίσω από το σήμερα και το χτες, πίσω από το χρόνο, τη λάσπη που σουβάντιζε τους τοίχους, τη ματαιότητα…

1 μαντεμένιος: από χυτοσίδηρο 2 αναπαλλοτρίωτη: που δεν μπορεί κανείς να την πουλήσει, να την εκχωρήσει Άζχαρ: Μεσαιωνική συνοικία του Καΐρου

Στρ. Τσίρκας, Ακυβέρνητες πολιτείες, Αριάγνη, εκδ. Κέδρος, σ. 169