Θεωρία

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει πώς οικονομείται το υλικό της παραγράφου.

Στη θεματική περίοδο παρουσιάζεται επιγραμματικά το θέμα Αναφέρονται με διαίρεση - και με αντίθεση οι άνθρωποι του "ναι" και οι άνθρωποι του "όχι" Χαρακτηρολογικά οι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν σε δύο κατηγορίες: στους ανθρώπους του "ναι" και τους ανθρώπους του "όχι" Στις λεπτομέρειες σχόλια αναφέρονται με σύγκριση και αντίθεση αναλυτικά α) στο πρώτο μέλος: όλα μαζί τα γνωρίσματα των ανθρώπων του "ναι" β) στο δεύτερο μέλος: όλα μαζί τα γνωρίσματα των ανθρώπων του "όχι" Οι πρώτοι όταν προκαλούνται να εκδηλωθούν (με μιαν απάντηση ή προσφορά, με τη στάση τους απέναντι σ' ένα αίτημα ή σ' ένα αμφιλεγόμενο θέμα), αυθόρμητα συμπεριφέρονται θετικά, έστω και αν αργότερα, άμα καλοσκεφτούν και ζυγίσουν πιο ψύχραιμα τα δεδομένα, νικηθούν από τις αμφιβολίες (τις θεωρητικές) ή τις δυσκολίες (τις πρακτικές) και αναθεωρήσουν την αρχική τους τοποθέτηση. Το "ναι" έρχεται εύκολα και τις περισσότερες φορές στο στόμα τους: "ω, βέβαια γίνεται", "μάλιστα, δεν αποκλείεται", "δε σας υπόσχομαι, αλλά θα προσπαθήσω", "θα το ξαναδώ, ελπίζω να το πετύχω", "συμφωνώ, έχει και αυτή η άποψη την αλήθεια της" κ.ο.κ. Αντίθετα οι άνθρωποι της άλλης κατηγορίας αρχίζουν πάντα με το "όχι", η άρνηση είναι κατά κανόνα η πρώτη αντίδρασή τους, ακόμα και όταν, έπειτα από ψυχραιμότερη κρίση ή επιγενέστερη συμπάθεια, φανούν υποχωρητικοί. Αυτοί ξεκινούν αρνητικά: "αδύνατον, δε γίνεται", "αποκλείεται, μην το συζητείτε", "έχω την εντελώς αντίθετη γνώμη", "μη ματαιοπονείτε, χαμένος κόπος", "δεν είναι πολλές οι αλήθειες, αλλά μία" κ.ο.κ. Στην περίοδο - κατακλείδα συνοψίζονται τα κύρια χαρακτηριστικά των ανθρώπων του "ναι" και του "όχι" Νομίζει κανείς ότι, στην κάθε περίπτωση, έχει να κάμει με ένα εντελώς διαφορετικό ψυχικό κλίμα. Εκεί αιθρία, ανοιχτός ορίζοντας, κάτι το μαλακό και λείο. Εδώ συννεφιά, κλεισούρα, κάτι το σκληρό και το τραχύ.