Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

β. Σύνοδοι: η αρχή της συλλογικότητας στην Εκκλησία

Τα ζητήματα που αφορούν την πίστη και τη σωτηρία του ανθρώπου αντιμετωπίζονται από την Εκκλησία με τις Συνόδους. Πρότυπο αυτού του τρόπου διαλόγου και αποφάσεων αποτελεί η Αποστολική Σύνοδος του 48 μ.Χ., όπως είδαμε σε προηγούμενη ενότητα.

Γενικότερα, Σύνοδος είναι το ανώτατο συλλογικό όργανο της Εκκλησίας το οποίο είναι αρμόδιο να αποφασίζει για θέματα πίστης, διδασκαλίας και οργάνωσης της Εκκλησίας. Οι Σύνοδοι διακρίνονται σε τοπικές και γενικές. Μια Σύνοδος αναγνωρίζεται ως Οικουμενική όχι μόνο από τη μεγάλη συγκέντρωση επισκόπων σ' αυτήν, αλλά εξαιτίας της αποδοχής των αποφάσεων της από το πλήρωμα της Εκκλησίας. Γι' αυτό και αναγνωρίζεται ως Οικουμενική Σύνοδος από μία επόμενη. Στο Βυζάντιο τις Οικουμενικές Συνόδους συγκαλούσε ο αυτοκράτορας με επιστολές - διατάγματα, στα οποία όριζε και τον αριθμό των επισκόπων που θα εξέλεγε κάθε επαρχία. Όλα τα μέλη της Συνόδου ήταν ισότιμα.

Οι σύνοδοι που αντιμετωπίζουν τρέχοντα ζητήματα των τοπικών Εκκλησιών συγκροτούνται από τους επισκόπους των Εκκλησιών αυτών και ονομάζονται τοπικές. Όταν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Εκκλησία αφορούν μια ολόκληρη επαρχία, τότε συγκροτείται σύνοδος των επισκόπων της επαρχίας αυτής και η σύνοδος ονομάζεται επαρχιακή.

Η Δ' Οικουμενική Σύνοδος, από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αγίου Όρους.

"Ο φύλαξ τής Ορθοδοξίας, τό σώμα τής Εκκλησίας τουτέστιν ο λαός αυτός εστί" (Εγκύκλιος Πατριαρχών Ορθόδοξης Ανατολής του 1848).

Οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων που έχουν δογματικό περιεχόμενο ονομάζονται "όροι" κι "δόγματα". Θέτουν ένα όριο ανάμεσα στην αλήθεια και την αίρεση. "Ιεροί κανόνες" ονομάζονται οι αποφάσεις των Συνόδων που αφορούν θέματα διοίκησης, λατρείας και καθημερινής χριστιανικής ζωής. Όροι και κανόνες αποτελούν εκκλησιαστικούς θεσμούς, καταγράφουν την αλήθεια της Εκκλησίας και υπηρετούν τη σωτηρία των χριστιανών.