Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Γ. ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΘΕΪΑ - ΑΠΙΣΤΙΑ

Πρακτικά άθεος είναι εκείνος που, έχοντας συνειδητοποιήσει βαθιά την ανυπαρξία του Θεού, δεν ελπίζει ούτε και ζητά άνωθεν βοήθεια ακόμη και στις δύσκολες στιγμές της ζωής του, αλλά δέχεται και υπομένει το πεπρωμένο του.

Απιστία στην πράξη είναι και η διχασμένη ζωή των πιστών όπου εντοπίζεται ασυμφωνία μεταξύ πίστης και πράξης. Ο Χριστός το επισήμανε με τα εξής λόγια:

α) "Στη βασιλεία του Θεού δε θα μπει όποιος μου λέει Κύριε, Κύριε, αλλά όποιος κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου." (Ματθ. 7, 21) β) «Αυτός που ακούει τα λόγια μου και δεν τα εφαρμόζει μοιάζει με έναν που έχτισε το σπίτι του πάνω στο χώμα χωρίς θεμέλια.» (Λουκ. 6,49)

1) Απιστία είναι όταν η πίστη μας δε συμβαδίζει με τις πράξεις μας, όταν τελικά δεν τηρούνται οι εντολές του Θεού. Ισχυριζόμαστε ότι πιστεύουμε και παράλληλα μισούμε το συνάνθρωπό μας, εύκολα απελπιζόμαστε, είμαστε εγωιστές και συμφεροντολόγοι. Έτσι, ο συνειδητοποιημένος άθεος-άπιστος είναι συνεπέστερος μπροστά στον ασυνεπή πιστό και συμβαίνει αναστροφή των ρόλων, αφού άθεοι εμφανίζονται ως πιστοί και πιστοί ως άθεοι.

2) Απιστία είναι η προσκόλληση του λεγόμενου πιστού στην τυπολατρία, την εξωτερική ευσέβεια που αρκείται να νηστεύει, να παρευρίσκεται στις ακολουθίες της Εκκλησίας και εσωτερικά να παραμένει ο ίδιος. Αυτό έκαναν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι που κατακρίθηκαν από τον Χριστό για την υποκρισία τους. Ένας άγιος Γέροντας έλεγε: τι ωφελεί να νηστεύεις το κρέας και με τα λόγια σου να τρως τον αδελφό σου; Αυτό αποτελεί αφορμή για πολλούς να ταυτίζουν το περιεχόμενο της θρησκείας με τη συμπεριφορά των εκπροσώπων της και των πιστών της.

• Ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος προτιμά τον όρο ημιπιστία ή δυσπιστία από την απιστία, γιατί ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια πορεία γεμάτη πτώσεις και αναστάσεις, αμφιβολίες και βεβαιότητες. Από τη μια πιστεύει στην Ανάσταση του Χριστού, αμφιβάλλει όμως από την άλλη, για την προσωπική ανάσταση στη δευτέρα παρουσία. Δέχεται το Χριστό σαν ιστορικό πρόσωπο και δεν τον δέχεται σαν Θεό.

• Ο ανθρωπισμός και ο αλτρουισμός μπορούν να συνδέσουν άθεους και πιστούς. Οι πιστοί συμπορεύονται με τους άθεους, όταν κάνουν καλές πράξεις χωρίς συνειδητοποίηση της χάρης του Θεού.