Β. ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΑΘΕΪΑ

Ο σύγχρονος θεωρητικός αθεϊσμός στρέφεται εναντίον της υπερβατικότητας του Θεού και της πορείας του μέσα στην ιστορία με την ενανθρώπιση του Χριστού. Επομένως, ο αθεϊσμός γίνεται αντιθεϊσμός και αντιχριστιανισμός.

• Ο άνθρωπος και η οικουμένη έχουν απόλυτη αυτονομία χωρίς δημιουργό. Ο αθεϊσμός υποστηρίζει ότι μετά απ' όλα αυτά τα επιτεύγματα και τις συνεχείς ανακαλύψεις ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη το Θεό.

• Η λογική του πεπερασμένου ανθρώπου προσπαθεί να ξεριζώσει τον Θεό από την ψυχή του. Η λογική δεν θέλει ένα Θεό να μαστιγώνεται και να σταυρώνεται. Ο σταυρός του Χριστού για τους Ιουδαίους ήταν σκάνδαλο και για τους Έλληνες μωρία (Α' Κορ. 1,23). Εδώ καλείται ο άνθρωπος, που κινείται μεταξύ πίστεως και απιστίας, να ακολουθήσει το δικό του σταυρό, πέρα από κάθε ορθολογισμό, για να βρει το Θεό.

• Η Δαρβίνεια άποψη για την καταγωγή του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι αιτία αθεΐας ή απιστίας, διότι έτσι υποβαθμίζεται το γεγονός της ενσάρκωσης του Θεού που έλαβε ανθρώπινη μορφή για να σώσει τον άνθρωπο(!). Ο άπιστος Θωμάς συναντώντας το Χριστό αναφώνησε: " Ο Κύριος μου και ο Θεός μου", μια διαπίστωση-πρόκληση για τους ανθρώπους κάθε εποχής.