Φωτογραφίζοντας το παρελθόν του Σύμπαντος

Το φως χρειάζεται περίπου οκτώ λεπτά για να φθάσει στη Γη από τον Ήλιο. Έτσι κάθε φωτογραφία του Ήλιου, δείχνει την εικόνα του, όπως ήταν οκτώ λεπτά πριν τη φωτογράφηση. Παρόμοια καθυστέρηση συμβαίνει σε κάθε φωτογράφηση ουράνιου σώματος.

Τη νύχτα της 23ης Φεβρουαρίου του 1987 ο αστρονόμος Ian Shelton φωτογράφισε με τη βοήθεια τηλεσκοπίου την έκρηξη ενός άστρου. Στη φωτογραφία φαίνεται η ίδια περιοχή του ουρανού πριν και μετά την έκρηξη. Αυτή η έκρηξη είχε συμβεί περίπου 170.000 χρόνια πριν από εκείνη τη νύχτα. Όλα αυτά τα χρόνια το φως ταξίδευε για να φτάσει σε μας. Ταυτόχρονα ο άνθρωπος εξελισσόταν για να μπορέσει όταν πλέον το φως θα έφτανε στη Γη, να το παγιδέψει με τις συσκευές του! Αυτό το εκρηγνυόμενο άστρο το ονομάσαμε Supernova 1987 A.

Ο φωτεινός δίσκος της φωτογραφίας αποτελείται από δισεκατομμύρια αστέρια: είναι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας. Το φως ξεκίνησε από αυτόν τον γαλαξία δύο εκατομμύρια χρόνια πριν τη φωτογράφηση. Επομένως η φωτογραφία δείχνει πως ήταν ο γαλαξίας της Ανδρομέδας δύο εκατομμύρια χρόνια πριν τον φωτογραφίσουμε.

Για να μάθουμε ποια είναι η σημερινή μορφή του πρέπει να περιμένουμε επίσης δύο εκατομμύρια χρόνια, ώστε το φως που ξεκινά σήμερα από κει να φθάσει σε μας.

Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας. Η διάμετρος του έχει μήκος 100000 έτη φωτός.

Έχουμε φωτογραφίσει γαλαξίες που απέχουν από εμάς πολύ περισσότερο από όσο απέχει ο γαλαξίας της Ανδρομέδας. Από αυτούς τους γαλαξίες το φως χρειάστηκε περίπου δέκα δισεκατομμύρια χρόνια για να φθάσει στη Γη. Επομένως οι φωτογραφίες αυτές μας μεταφέρουν πληροφορίες για τη μορφή που είχε το Σύμπαν αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πριν από την εποχή μας!