ΑΝΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ "Πίσω απ' όλα βρίσκεται η Μελίνα"

Χρειάστηκε πέντε χρόνια, μεγάλη επιμονή και λίγα αγγλικά, η Άννα Σιδηροπούλου, για να συγκεντρώσει 27.000 υπογραφές ξένων τουριστών υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα

ΜΑΙΡΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

"Μου πρότειναν να επισκεφθώ το Βρετανικό Μουσείο για να δω τα Γλυπτά, αλλά αρνήθηκα γιατί φοβάμαι το αεροπλάνο. Θα τα δώ όταν επιστραφούν στην Ελλάδα", λέει η Άννα Σιδηροπούλου (εδώ, στην αυλή του σπιτιού της στα Αναφιώτικα, κάτω από το μπελβεντέρε του Ιερού Βράχου), που μάζεψε 27.000 υπογραφές τουριστών υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα

Ζει μια ανάσα από τον Παρθενώνα, κάτω από το μπελβεντέρε του Ιερού Βράχου, στα Αναφιώτικα της Πλάκας, για σχεδόν 40 χρόνια και το μόνο που ονειρεύεται είναι να επιστραφούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Αθήνα. Για να δει το όνειρό της να υλοποιείται, η 60χρονη Άννα Σιδηροπούλου δίνει τον δικό της αγώνα. Και κατάφερε μέσα σε πέντε χρόνια να συγκεντρώσει περίπου 27.000 υπογραφές τουριστών υπέρ της επιστροφής στα τέσσερα βιβλία της, τις οποίες και παρέδωσε την Παρασκευή στον υπουργό Πολιτισμού, Ευάγγελο Βενιζέλο.

"Όταν άκουσα πως οι Εργατικοί υπόσχονταν την επιστροφή των Γλυπτών, έκανα μέχρι τάμα στην Παναγία την Αναφιώτισσα να κερδίσουν τις εκλογές", λέει στα "ΝΕΑ". "Λίγους μήνες αργότερα, όμως, ο υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Μπλερ αρνήθηκε πως θα γινόταν τέτοια κίνηση. Θύμωσα και είπα μέσα μου "θα σε φτιάξω". Την άλλη μέρα το πρωί αγόρασα το πρώτο μου βιβλίο και ξεκίνησα να συγκεντρώνω υπογραφές.

Το κάνω γιατί το θέλω. Νιώθω ικανοποίηση όταν ακούω πως το ελληνικό αίτημα είναι δίκαιο", υποστηρίζει η Άννα Σιδηροπούλου, απόφοιτη Δημοτικού, χήρα, μητέρα τεσσάρων παιδιών και γιαγιά. "Πίσω από την προσπάθειά μου όμως βρίσκεται η Μελίνα, που δεν μπορώ να την ξεχάσω γιατί ήταν άνθρωπος και με είχε βοηθήσει από την πρώτη μέρα που έγινε υπουργός. Με έκανε να καταλάβω πως σημασία δεν έχουν τα κόμματα, αλλά ο άνθρωπος που αγαπάει την Ελλάδα".

Το έργο της δεν είχε ωράρια και αργίες. Καθημερινά από Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο έστηνε το τραπεζάκι της στην Κυδαθηναίων, ακόμα και την ώρα που δούλευε ως εργάτρια στον Δήμο Αθηναίων. Η ταμπελίτσα εξάλλου που της είχε γράψει η κόρη της στα αγγλικά και εξηγούσε στους τουρίστες γιατί έπρεπε να υπογράψουν, δεν έκανε απαραίτητη την παρουσία της. Και όταν έπιανε υπερβολική ζέστη και τα προβλήματα υγείας δεν της επέτρεπαν να σταθεί στο πόστο της "πότε ο κυρ Γιάννης από το γειτονικό παλαιοπωλείο και πότε ο κυρ Νάσος από το "Βυζαντινό" εστιατόριο, πρόσεχαν το βιβλίο μου και όταν επέστρεφα μου έλεγαν "Κοίτα πόσες υπογραφές σου μαζέψαμε!"", θυμάται.

Στα βιβλία της θα βρει κανείς υπογραφές υποστηρικτών του ελληνικού αιτήματος από κάθε γωνιά του πλανήτη. Από τη Βρετανία έως το Θιβέτ και από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία έως τη Νότιο Αφρική. Ανάμεσά τους από σπουδαστές έως γιατροί και δικηγόροι και από αγρότες έως αρχιμάγειρες, αθλητές, πιλότοι και μηχανικοί, όλοι τους ξένοι. Γιατί; "Δεν αφήνω τους Έλληνες να υπογράψουν για να δείξω τη δύναμη της παγκόσμιας κοινής γνώμης", εξηγεί η κ. Σιδηροπούλου.

Σήμερα, που έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί, το στέκι της είναι στη διασταύρωση Θρασύλλου και Θέσπιδος, "από εκεί που περνάνε οι περισσότεροι τουρίστες για την Ακρόπολη. Έχω μάθει να τους υποδέχομαι στα αγγλικά, να τους εύχομαι καλή τύχη και να τους λέω ευγενικά να υπογράψουν. Οι περισσότεροι σταματούν και χαίρομαι όταν φεύγοντας μου λένε "my pleasure" (ευχαρίστησή μου). Οι μόνοι που αρνούνται είναι όσοι δεν ξέρουν ξένες γλώσσες και φοβούνται -μία περίπτωση στις χίλιες".

Τα τέσσερα βιβλία της βρίσκονται ήδη στα χέρια του υπουργείου Πολιτισμού και "είμαι περήφανη γι' αυτό", λέει με πρόσωπο που λάμπει. Τον Αύγουστο εγκαινίασε το πέμπτο βιβλίο της. Θα συνεχίσει να συγκεντρώνει υπογραφές τουλάχιστον μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες, "αλλά αν έχω την υγειά μου και για πολύ ακόμη, μέχρι να γυρίσουν τα Γλυπτά στην Ελλάδα".

"Εχθροί μου η ζέστη και ο ήλιος"

Ένα από τα τέσσερα βιβλία με τις υπογραφές που συγκέντρωσε η Άννα Σιδηροπούλου

Έχει πολλά να θυμηθεί σε τούτη την πεντάχρονη προσπάθεια. "Έπεισα έναν Βρετανό καθηγητή Αρχαιολογίας να υπογράψει με τη βοήθεια ενός σερβιτόρου, που έκανε τον μεταφραστή. Μια άλλη φορά έσβησα επιτόπου τις υπογραφές ενός Παλαιστίνιου και ενός Ισραηλινού, που αντάλλασσαν μέσω του βιβλίου υβριστικά σχόλια και αφού ζήτησαν και οι δύο συγγνώμη, υπέγραψαν ξανά". Ωστόσο η περίπτωση που την έκανε έξαλλη ήταν εκείνη τριών γυναικών από τα Σκόπια, που έγραψαν πως προέρχονται από τη Μακεδονία. "Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική, τους φώναξα και διέγραψα τις υπογραφές τους. Εσείς είστε από τα Σκόπια, FYROM, καταλάβατε;

Εγώ είμαι Πόντια "Μακεδόνα" και δεν το επιτρέπω αυτό", θυμάται η Άννα Σιδηροπούλου που κατάγεται από την Αργυρούπολη του Κιλκίς. "Και τελικά δέχτηκαν να υπογράψουν ως FYROM". Και οι δυσκολίες ήταν στο πρόγραμμα. Κάποτε βρέθηκε στην αστυνομία, ως παράνομη που δεν διέθετε άδεια. Άλλοτε της απαγορεύτηκε από τους φύλακες της Ακρόπολης να στήσει το τραπεζάκι της κοντά στην είσοδο. Κάποιοι - ελάχιστοι - της μίλησαν άσχημα. Εκείνη όμως ως μοναδικούς εχθρούς της λογίζει "τη ζέστη, που με ενοχλεί στην καρδιά και τον ήλιο, που μου ξεθωριάζει το βιβλίο".