Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Πορτρέτο

( δημητρης ποταμιτης - κουράστηκε και "αποχώρησε" :: 27-02-2003) 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ Κουράστηκε και "αποχώρησε"

Η δραματική απόφαση του Δημήτρη Ποταμίτη, πριν από τρεις μήνες, να κλείσει το θέατρό του, που ήταν η ζωή του, σήμανε και την αντίστροφη πορεία του προς το αναπόδραστο τέλος. Πέθανε χθες το πρωί, ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο, στο νοσοκομείο "Μεταξά"

ΕΛΕΝΑ Δ. ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ

"Ονειρεύτηκα τον ρόλο ενός μύστη, όχι την τάξη ενός επαγγελματία ή τον ρομαντισμό ενός ερασιτέχνη", έλεγε ο Δημήτρης Ποταμίτης

Σκηνοθέτης, ηθοποιός, μεταφραστής, ποιητής, συγγραφέας, ο "αιώνιος έφηβος" οριοθέτησε τη δουλειά του σε ένα θέατρο ρεπερτορίου και τόλμησε να ανεβάσει έργα με ήρωες που είχαν ιδιαιτερότητες. Μαζί με τον Γιώργο Μιχαηλίδη και τον Θανάση Παπαγεωργίου ήσαν οι πρώτοι που στα χρόνια της δικτατορίας ξανοίχτηκαν στην περιφέρεια και δημιούργησαν θεατρική αποκέντρωση με έργα ρεπερτορίου. Τολμητίας και πρωτοπόρος, σε ηλικία 27 ετών μετατρέπει τον συνοικιακό κινηματογράφο "Ρέο" σε θέατρο.

Τον Νοέμβριο του 1973, στις δύσκολες ημέρες του Πολυτεχνείου, το Θέατρο Έρευνας, ανοίγει με το έργο του Πάβελ Κόχουτ "Αύγουστε, Αύγουστε". Από τότε ώς τον Νοέμβριο του 2002 που, κουρασμένος, απογοητευμένος, χωρίς επιχορήγηση και άρρωστος, ανέστειλε τη λειτουργία του θεάτρου, ανέβασε περισσότερα από τριάντα έργα, πρωταγωνιστώντας στα περισσότερα, ενώ παράλληλα και αδιάλειπτα λειτουργούσε την Παιδική Σκηνή.

Ο Δημήτρης Ποταμίτης γεννήθηκε το 1945 στη Λεμεσό της Κύπρου. Ως σπουδαστής της Σχολής του Εθνικού έκανε με το ίδιο την πρώτη του εμφάνιση στην "Άλκηστη" του Ευριπίδη, στην Επίδαυρο. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ζεν πρεμιέ πολλά υποσχόμενος, με βαθιά φωνή και αισθαντικότητα. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε αρχικά με το "Προσκήνιο" του Αλέξη Σολομού στα έργα "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν" του Μπρεχτ, "Σαν περάσουν πέντε χρόνια" του Λόρκα, "Αδελφοί Καραμαζώφ" διασκευή από το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, "Αχ, μπαμπά! Καημένε μπαμπά…" του Κόπιτ κ.ά. Το 1972 ίδρυσε το Θέατρο Έρευνας, το οποίο λειτούργησε τον επόμενο χρόνο.

"Ονειρεύτηκα τον ρόλο ενός μύστη, όχι την τάξη ενός επαγγελματία ή τον ρομαντισμό ενός ερασιτέχνη" έγραφε στο λεύκωμα-αφιέρωμα "Είκοσι χρόνια Θέατρο Έρευνας", διατηρώντας με πείσμα και εφηβική διάθεση τα οράματα και τους στόχους του. Στο αποκεντρωμένο θεατράκι του στα Ιλίσια ανέβασε μια σειρά από έργα ρεπερτορίου, όπως "Έκβους" του Π. Σάφερ, "Οι τελευταίες περιπέτειες του Αδάμ και της Εύας" του Δ. Ποταμίτη, "Η διπλή αποδημία του Ιώβ Καρντόζο" του Π. Αλέ, "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ" διασκευή του ιδίου, "Σκαπίνος" του Μολιέρου, "Κοινή λογική" του Μανιώτη, "Ατρείδες" Κ. Χ. Μύρη, "Άσκηση πέντε δακτύλων" του Σάφερ, "Ο άνθρωπος ελέφαντας" του Μ. Πόμερανζ, "Φίγκαρο" του Μπο Μαρσέ, "Μπίλυ ο ψεύτης" των Γουότερχάουζ και Χολ, "Ερωτική τριλογία" του Χ. Φέρστιν, "Ο Κύριος και ο Παρασκευάς" διασκευή δική του από τον "Ροβινσώνα Κρούσο", "Ο πόλεμος στο σπίτι" του Νταφ, "Η ζωή είναι όνειρο" του Καλντερόν, "Η μεταμόρφωση" του Σ. Μπέρκοφ, "Το ημερολόγιο ενός απατεώνα" του Οστρόφσκι, "Σάπιο μήλο" του Γ. Πιτσούνη, "Γλυκό κουταλιού" του Δ. Ποταμίτη, "Το κουρδιστό πορτοκάλι" του Α. Μπέρτζες, "Το ρολόι" του Γ. Λυρίτη, "Άγγελοι στην Αμερική" του Τ. Κούσνερ, "Ο Έλληνας βάτραχος" του Δ. Ποταμίτη, "Η Αμπιγκέιλ κάνει πάρτι" του Μάικλ Λι, "Αγάπη και κατανόηση" του Τζο Πένχολ, "Αγαπητά μου ζώα" Δ. Ποταμίτη, "Το σκοτεινό αντικείμενο του πάθους" διασκευή του ιδίου από κείμενο του Οβίδιου.

Μεταφέροντας στην Παιδική Σκηνή την αφαιρετική, μοντέρνα σκηνική γραφή του, ανέβασε με χάρη και αμεσότητα έργα του Γιάννη Ξανθούλη, του Τζέιμς Μπάρι και τα δικά του: "Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη", "Τα ανάποδα παραμύθια", "Το λουρί του Σωκράτη", "Ένα δέντρο που το λέγανε Νικόλα".

Ως σκηνοθέτης συνεργάστηκε εκτός Θεάτρου Έρευνας, με το Εθνικό Θέατρο στη "Φάρμα των ζώων", με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο "Καμπαρέ", με τον Βαγγέλη Λιβαδά στο "Αρμένικο φεγγάρι" και ανέβασε στο "Δελφινάριο" επιθεώρηση με τη Μάρω Κοντού και τη Μαίρη Χρονοπούλου.

Πλούσιο είναι και το ποιητικό του έργο που έχει δημοσιευτεί με τις συλλογές: "Συμπόσιο", "Δολοφονία των αγγέλων", "Ο άλλος Δημήτριος", "Ένα δέντρο που νομίζει πως είναι πουλί", "Το αρχαίο σαξόφωνο", "Τα πυρηνικά ποιήματα", "Η αεροσυνοδός με τα βαμμένα νύχια", καθώς και το δοκίμιο "Ο εσωτερικός μετανάστης".

Η κηδεία του θα γίνει από το Νεκροταφείο Ζωγράφου, αύριο (η ώρα θα οριστεί σήμερα).