Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΓΚΑΛΟΥΖΩ ΝΤΕ ΒΙΛΠΕΝ
Πρόσωπα Το πάθος και η πολιτική
Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ χειροκρότησαν την παρέμβασή του. Χάρη στον Ντομινίκ Γκαλουζώ ντε Βιλπέν, η Γαλλία "εξέπληξε" και πάλι.
Ντομινίκ ντε Βιλπέν: Αν δεν υπάρχει αγανάκτηση στο κράτος, δεν μπορεί να λειτουργήσει
Τον Σεπτέμβριο του 2002, ο ντε Βιλπέν συζητούσε με τον Κόλιν Πάουελ στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη για τις εξελίξεις στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. "Το να κάνεις δύο πολέμους, έναν στο Αφγανιστάν και άλλο στο Ιράκ", είχε εξηγήσει ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών στον αμερικανό ομόλογό του, "είναι σαν να έχεις δύο γυναίκες: αδύνατο να το χειριστείς".
Στα 49 του, ο ντε Βιλπέν, διπλωμάτης καριέρας, θεωρούνταν ο "αδύναμος κρίκος" της γαλλικής κυβέρνησης. Στη σύγκρουση στην Ακτή του Ελεφαντοστού ενίσχυσε με τις παρεμβάσεις του την κρίση αντί να την εκτονώσει. Στο υπουργείο του πολλοί είναι οι δυσαρεστημένοι. "Αυτός ο πρεσβευτής είναι ένας μαλάκας! Ποιος τον διόρισε;", είχε ακουστεί να σχολιάζει. Και ακόμη: "Μα πότε θα με απαλλάξουν απ' αυτό το διευθυντή; Μέχρι και ο Βεντρίν, που δεν είναι κανένας φωστήρας, είχε καταλάβει πως έπρεπε να του δώσει πόδι!"
"Αν δεν υπάρχει αγανάκτηση στο κράτος, δεν μπορεί να λειτουργήσει", εξηγούσε το 1999, όταν ήταν ακόμη Γενικός Γραμματέας της προεδρίας του Σιράκ. Το πάθος είναι γι' αυτόν η βάση για την άσκηση πολιτικής. Και το να μιλάει πιστεύει πως είναι το ίδιο με το να δρα. "Πιστεύω στη δύναμη της αλήθειας της γλώσσας", εξηγεί. Μόνο που ο θόρυβος δεν κάνει πάντα καλό όταν είσαι επικεφαλής της διπλωματίας, επισημαίνουν οι επικριτές του.
Γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1953 στο Ραμπάτ του Μαρόκου. Γιος βιομηχάνου που διετέλεσε γερουσιαστής, σπούδασε στο Καράκας και στη Νέα Υόρκη, αλλά και στη γαλλική σχολή δημόσιας διοίκησης, την περίφημη ΕΝΑ. Από το 1995 έως τον Ιούνιο του 2002, οπότε και ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, ήταν Γενικός Γραμματέας της προεδρίας του Σιράκ, ο οποίος λένε πως τον αντιμετωπίζει σαν το γιο που δεν απέκτησε. Γι' αυτό και του συγχώρησε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του, ότι τον συμβούλευσε το 1997 να διαλύσει τη Βουλή και να κάνει τις εκλογές που κέρδισε η Αριστερά.
"Η Γαλλία", είχε γράψει σε ανύποπτο χρόνο, "θα δικαιώσει άραγε αυτούς που την επικρίνουν για αλαζονική ματαιοδοξία ή, πιστή στον εαυτό της, θα βρει τη δύναμη και τη φαντασία να εκπλήξει άλλη μια φορά;". Στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ο ντε Βιλπέν κατάφερε να εκπλήξει αμφισβητώντας την αμερικανική υπερδύναμη. Από την άλλη, βέβαια, τις τελευταίες ημέρες τηλεφωνιέται συχνότερα με τον Πάουελ παρά με τον Σιράκ, για να βρεθεί μια λύση που να ικανοποιεί την αμερικανική ανυπομονησία, αλλά και το διεθνές δίκαιο. Το σημαντικότερο είναι προφανώς να μην "ηττηθούν" ούτε ο Μπους ούτε ο Σιράκ, μόνο ο Σαντάμ.
