Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Ελεύθερο ρεπορτάζ

( "εδώ η κοινωνία... βγάζει τα ρούχα της" :: 28-01-2003) 

"Εδώ η κοινωνία… βγάζει τα ρούχα της"

Στριπτίζ, ροκ μπαρ, ρέιβ πάρτι, χρήση και διακίνηση ναρκωτικών. Οδοιπορικό στη σκοτεινή πλευρά της Αθήνας, παρέα με τον Νίκο Νικολαΐδη και τον Γιάννη Αγγελάκα

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΓΙΟΣ

Λίγο πριν αρχίσει το στριπτίζ σόου (και δίχως θαμώνες στο φόντο - για ευνόητους λόγους), ο ρόκερ Γιάννης Αγγελάκας και ο σκηνοθέτης Νίκος Νικολαΐδης μιλούν στα "ΝΕΑ" για τους ανθρώπους της νύχτας, τα ναρκωτικά, τα ρέιβ πάρτι, την υποκρισία…

Θελήσαμε να δούμε ζωντανό και πίσω από τα φώτα τον "απαγορευμένο" κόσμο της αθηναϊκής νύχτας και ένα βράδυ ξεκινήσαμε ένα οδοιπορικό στη νύχτα. Αφορμή η νέα ταινία του Νίκου Νικολαΐδη "Ο χαμένος τα παίρνει όλα", που βγαίνει στους κινηματογράφους την Παρασκευή και ο πρωταγωνιστής της Γιάννης Αγγελάκας ζει σε τέτοια μέρη! Μαζί μας δύο μουσικοί του ροκ τραγουδιστή και συνθέτη και ο Συμεών Νικολαΐδης, γιος του σκηνοθέτη, που επίσης παίζει στο φιλμ.

"Dolce vita" - όχι του… Φελίνι, αλλά της οδού Λένορμαν, λίγο πριν από τον Κηφισό, στο Περιστέρι - η πρώτη μας στάση. Χώρος που "παίζει" και στην ταινία, αγνώριστος φυσικά μετά την παρέμβαση της σκηνογράφου-ενδυματολόγου Μαρί Λουίζ Βαρθολαιμαίου… Τώρα, 15 κορίτσια περιφέρονται πάνω στην πασαρέλα που απλώνεται στη μέση του μαγαζιού, ώστε να προσφέρουν τα κάλλη τους στα βλέμματα των πεινασμένων αρσενικών. Όλες τις νύχτες της εβδομάδας. Και με την Τζίλα, τη μαύρη καλλονή, να σε εντυπωσιάζει! Με τα δύο πριβέ τραπέζια στην πιο προνομιακή θέση που ανά πάσα στιγμή κατεβάζουν τις κουρτίνες τους και τα κορίτσια έχουν "προσωπικό ή ομαδικό τετ-α-τετ με παραλήδες πελάτες"… "Νταλικέρηδες, οικονομικοί μετανάστες, χαρμάνια πιτσιρικάδες, μάντρες αυτοκινήτων, κρεατέμποροι, τέτοια πράγματα, και ούτε ένας ανωμαλιάρης εστέτ", μου απαντάει ο Νίκος Νικολαΐδης, όταν αναρωτιέμαι για την ταυτότητα των θαμώνων, ενώ ο Γιάννης Αγγελάκας δηλώνει πρωτάρης… Θυμάμαι τον στίχο του: "Ένας κόσμος φτιαγμένος από σκιές / ανύπαρκτων σωμάτων. / Οι καθρέφτες αποτυπώνουν / εντυπώσεις δυνατών ψευδαισθήσεων πόνου. / Είμαστε όλοι / ασθενικά αιμορραγούντα φαντάσματα".

"Τέσσερα" στην οδό Πειραιώς. Είναι περασμένες δύο τα ξημερώματα, ώρα για να αρχίσει το άγριο αλισβερίσι της νύχτας… Μόλις έχει τελειώσει το στριπτίζ του ο Ρουμάνος και κάτω οι συναδέλφισσές του έχουν αναλάβει πριβέ εργασία σε διάφορα τραπέζια, αναπτερώνοντας τη ματαιοδοξία του ισχυρού αρσενικού…

Η μία κοπέλα - λες και έχει βγει από πίνακα του Μποτιτσέλι - κάθεται στα πόδια του νεαρού πελάτη και κουνάει το γυμνό κορμί της με παγωμένο βλέμμα, ενώ η άλλη ανεβαίνει στο τραπέζι και γδύνεται χορεύοντας. Και ψηλά, στην αριστερή πλευρά του μαγαζιού, πίσω από μια φωτισμένη οθόνη, εξελίσσεται πάνω σ' ένα κρεβάτι το σόου ενός ερωτικού τριγώνου σε κοινή θέα …

"Σπάνια έρχονται γυναίκες πελάτισσες, κυρίως γιατί δεν τις αφήνουν οι φίλοι τους. Έπειτα, οι άντρες έρχονται εδώ για να ξεδώσουν, δεν τις θέλουν μαζί τους. Γι' αυτό κι εγώ κάθε 8 του Μάρτη κάνω ένα σόου με ανδρικό στριπτίζ και μόνο με γυναίκες θαμώνες, που γίνεται ο χαμός", λέει ο Τάκης Γκοβόστης, ιδιοκτήτης του μαγαζιού. "String", "Athens Queen's" στην Καβάλας, στο Χαϊδάρι. Τα μισά κορίτσια στην πίστα και τα άλλα ανάβουν φωτιές στις φωτεινές ή σκοτεινές γωνιές των μαγαζιών. Παντού παράξενες μυρωδιές και ωραίες σάρκες που κάθε άγγιγμά τους έχει και άλλη τιμή…

Και ταβερνοστριπτίζ!

Τα μαγαζιά με στριπτίζ σόου είναι μόνο καταγώγια με πληρωμένο σεξ και διακίνηση ναρκωτικών; "Υπάρχουν και τα οικογενειακά στριπτιζάδικα με κάπως πιο high πρόγραμμα τύπου ταβερνοστριπτίζ… Όσο για τα ναρκωτικά, εδώ γίνεται διακίνηση έξω από τα σχολεία, λες μέσα στα στριπτιζάδικα να διακινείται αγιασμός;", καγχάζει ο Νίκος Νικολαΐδης.

"Δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα ούτε μπορώ να λειτουργήσω έτσι. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Αυτός ο κόσμος πάντοτε έτσι βολόδερνε", σκύβει ο Γιάννης Αγγελάκας στο αυτί μου για να τον ακούσω.

Η τιμή, τιμή δεν έχει

- Μόνον στο Λεκανοπέδιο λειτουργούν σήμερα γύρω στα 70-80 μαγαζιά με στριπτίζ. Στην υπόλοιπη Ελλάδα εκατοντάδες!

- Περίπου 2.000 κορίτσια (η πλειονότητά τους από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και από Ολλανδία, Γαλλία, Αγγλία) δουλεύουν στα σόου νόμιμα -και κάποια παράνομα, δίχως άδεια παραμονής. Ελάχιστες απ' αυτές είναι Ελληνίδες.

- Τα κορίτσια μένουν σε ξενοδοχεία των αφεντικών που οι "άνθρωποί" τους τα πάνε και τα φέρνουν στα μαγαζιά. Αλλάζουν χέρια, τα αγοράζουν, τα πουλάνε και τα νοικιάζουν για εβδομάδες, μήνες, και πάλι απ' την αρχή… Υπάρχουν και ακραίες περιπτώσεις - προς Βόρεια Ελλάδα - που τα κορίτσια κρατούνται ακόμη και φυλακισμένα ή αλυσοδεμένα στα ξενοδοχεία!

- Τα λίγα αγόρια που κάνουν στριπτίζ είναι επίσης αλλοδαποί - υπάρχουν και τρεις Έλληνες.

- 100 ευρώ είναι ένα καλό νυχτοκάματο για κάθε κορίτσι που κάνει "σόου".

- 10 - 20 ευρώ αν καταφέρει να κάνει τον πελάτη να πιει δεύτερο ή και τρίτο ποτό - τα μισά πάνε στο μαγαζί.

- 10 - 30 ευρώ για "σόου" στο τραπέζι σου, όταν το κορίτσι σε αφήνει να το χαϊδολογείς, ενώ εκείνο τρίβεται βγάζοντας τα μικροσκοπικά κομματάκια νάιλον που καλύπτουν τα απόκρυφα σημεία του.

- 30 - 50 ευρώ για σόου πριβέ, σε τραπέζι που απομονώνεται με κουρτίνα ή άλλου είδους διαχωριστικό.

- 70 ευρώ όταν προχωρήσει και προσφέρει κάποιες σωματικές "υπηρεσίες" στα πριβέ δωμάτια ή σε σκοτεινούς εξώστες των μαγαζιών.

- 100 ευρώ και άνω για πιο "στενές" υπηρεσίες - εντός ή εκτός μαγαζιού.

(Τα "στοιχεία" μάς τα έδωσαν μαγαζάτορες στριπτιζάδικων που δεν θέλησαν να αναφέρουμε το όνομά τους).

Αποθέωση του γυμνού

Κάπου 70-80 μαγαζιά με στριπτίζ σόου λειτουργούν στην Αθήνα. Και το - ανάλογο - θέμα της ταινίας του Νίκου Νικολαΐδη "Ο χαμένος τα παίρνει όλα" (εδώ ο Γιάννης Αγγελάκας με τον Συμεών Νικολαΐδη και, πίσω, μια νεαρά επί το έργον) έγινε αφορμή για ένα οδοιπορικό τους, μαζί με "ΤΑ ΝΕΑ", στη σκοτεινή πλευρά τους

Στο παλιό ελληνικό σινεμά - πριν ή μετά την Τρούμπα - το καμπαρέ, το στριπτίζ και το τολμηρό, "αμαρτωλό" σόου, είχαν μεγάλο μερίδιο στα πλάνα του και στην ιστορία του… Θα νόμιζε κανείς ότι όλα αυτά σήμερα αποτελούν παρελθόν και γραφικότητες… Λάθος. Το "είδος" βρίσκεται σε ακμή και άπειρες φορές πιο διευρυμένο και απλωμένο σε όλες της γωνιές της χώρας. Η σεξουαλική ελευθεριότητα, η αποθέωση του γυμνού (στην καθημερινότητα, στην TV, στο Ίντερνετ) όχι μόνο δεν μείωσαν την "αμαρτία", αλλά θαρρείς και την γιγάντωσαν! Τροφή στην αλματώδη αύξηση των μαγαζιών με στριπτίζ όπου ανθεί το εμπόριο του "αρχαιότερου επαγγέλματος στον κόσμο" έδωσε η μετανάστευση. Αρκεί να αναφέρουμε ότι στη Δυτική Ευρώπη είμαστε δεύτεροι σε αριθμό μεταναστών μετά την Πορτογαλία και πρώτοι σε ποσοστό παρανόμων. Με τις προχθεσινές δε στατιστικές του ΟΗΕ, στην Ελλάδα του 2015 θα έχουμε 3,5 εκατομμύρια οικονομικούς μετανάστες - ο ένας στους τέσσερις, δηλαδή, κατοίκους της χώρας!

Μοναξιά στο σημερινό ροκ

Ο Νίκος Νικολαΐδης με τον γιο του Συμεών και ο Γιάννης Αγγελάκας με δύο μουσικούς του, άφησαν τον κινηματογραφικό "Χαμένο" και χώθηκαν στα στέκια της σκοτεινής διασκέδασης της Αθήνας…

"Decadence" μπαρ στα Εξάρχεια… Με D.J. την ομάδα Sugar να παίζει μουσική rock, new wave, punk, electronika. Εδώ έγιναν πολλά γυρίσματα του "Χαμένου…" και αυτή την Πέμπτη θα γίνει ένα πάρτι με D.J. τον Νικολαΐδη που θα παίξει dub αφρο-τζαμαϊκανή μουσική. Στεκόμαστε σε μια γωνιά και ο Αγγελάκας μουρμουρίζει: "Παλιά, στα ροκ μπαρ όλοι ήταν μια παρέα, χόρευαν, ξέδιναν. Τώρα οι περισσότεροι είναι μόνοι τους και κανείς δεν κουνιέται, σαν να βαριέται ή να ντρέπεται".

Γιατί η ροκ μουσική είναι "ταυτισμένη" με τα ναρκωτικά;

"Δεν το πιστεύω αυτό, περισσότερη κατανάλωση γίνεται στα σκυλάδικα ή στα σαλονάτα πάρτι, όπου οι κόκες πάνε κι έρχονται σύννεφο. Στα ροκ στέκια ή στις συναυλίες, άντε να καπνίσουν κανένα τσιγαράκι - και, ως γνωστόν, όλη η Ελλάδα πίνει τα τσιγαράκια της"…

Ρέιβ πάρτι, η διαφυγή

Περασμένες τέσσερις τα ξημερώματα φτάνουμε στο Πασαλιμάνι. Ένα ρέιβ πάρτι σε μισογκρεμισμένο παλιό σπίτι είναι στο απόγειο της ζάλης του… Φώτα, παλιές αφίσες με γιαγιάδες και παππούδες στους τοίχους, υπνωτική ηλεκτρονική μουσική και θαμώνες κάπου 100 άτομα ηλικίας από 18 μέχρι 30 χρόνων…

Τι είναι τα ρέιβ πάρτι; Νεανική εξέγερση ή διαφυγή;

"Εναλλακτική μορφή ξεδώματος που κινδυνεύει κι αυτή να υιοθετηθεί από το mainstream και να εξευτελιστεί, όπως τόσα άλλα. Πιο σοβαρή εμφανίζεται η μορφή του κρυφού ρέιβ, αυτή που γίνεται από μικρές, κλειστές ομάδες, κρατάει πάνω από εβδομάδα και κρύβεται κάποτε στις παραλίες της Ανάφης, τώρα στα δάση της Σαμοθράκης και αύριο ποιος ξέρει…", διαπιστώνει ο Νίκος Νικολαΐδης. "Παλιότερα ήταν τα ροκ πάρτι, οι συναυλίες, τα φεστιβάλ. Το ρέιβ είναι ο σημερινός τρόπος για να γίνει μία πιο αντεργκράουντ και άγρια κατάσταση και να ξεφύγουν με χημικά ­ παλιά έπαιρναν άλλου είδους χημικά", λέει ο Γιάννης Αγγελάκας.

Για να επέμβει ο 28χρονος Συμεών Νικολαΐδης και να… βάλει τα πράγματα στη θέση τους: "Κάθε γενιά έχει τα ναρκωτικά της. Το '60 ήταν η μαριχουάνα και το LSD. Το '70 η κοκαΐνη. Το '80 η ηρωίνη. Το '90 το έκσταση, ενώ οι κοστουμάτοι και οι γιάπηδες κάνουν χρήση κάνναβης"…

Η phychedelic trance μουσική, αλλά και οι… χημικές παρεμβάσεις δημιουργούν κουλ και υπνωτισμένη ατμόσφαιρα στα παιδιά του ρέιβ πάρτι…

Γιατί, άραγε, θερίζουν τα ναρκωτικά στη νεολαία όλων των κοινωνικών στρωμάτων;

"Γιατί μας λείπουν τα ερωτευμένα αγόρια και κορίτσια. Γιατί εκεί έξω κάτι γίνεται, που δεν το αντέχεις και δεν το ελέγχεις. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας… Και με τον φόβο ότι θα εισπράξουν σφαίρες, φροντίζουν να πετάνε στην αγορά ναρκωτικά και χημική εκπαίδευση… Δάσκαλοι, παπάδες, πολιτικοί, μπάτσοι, διανοούμενοι και τα δικαστήρια δικά τους, εκπαιδεύουν και φροντίζουν για τη μετάλλαξη μιας κοινωνίας σε καταναλωτή σάπιας πληροφορίας και χημικών", λέει με σφιγμένα τα δόντια ο Νίκος Νικολαΐδης.

Αστυνομία, κοινωνία, υποκρισία

Η βραδιά μας πάει προς το φινάλε της… Θυμάμαι το αντίστοιχο "τέλος" της ταινίας, όπου η Αστυνομία "διακινεί" τα ναρκωτικά με την στημένη "κάλυψη" κάποιων ΜΜΕ!

"Είναι πράγματα βγαλμένα από τη ζωή! Στην Αθήνα υπάρχουν δυο-τρεις πιάτσες, όπως η Ομόνοια, όπου γίνεται ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών χωρίς την επέμβαση της Αστυνομίας. Αν, όμως, πιάσουν κανέναν πιτσιρικά να πουλάει τσιγαράκι σε καμία γωνία, τον χώνουν μέσα", λέει αγανακτισμένος ο Γιάννης Αγγελάκας.

Κι ο Νίκος Νικολαΐδης: "Τα ναρκωτικά δεν τα νομιμοποιούν, για να μπορούν να τα ελέγχουν.

Ως γνωστόν, στην Αμερική η πρώτη πηγή εσόδων της οικονομίας είναι τα ναρκωτικά, δεύτερη τα όπλα και τρίτος ο κινηματογράφος"!