"Δολώματα" για μικρούς θεατές

Πενήντα πέντε σκηνές για παιδιά; Είναι δυνατόν; Στο Λεκανοπέδιο και μόνο;

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. Κ. ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ

Το "Μια φορά και ένα… λεπτό" του Μίμη Κουγιουμτζή που παίζεται στο "Θέατρο Τέχνης" της Φρυνίχου

Τις μέτρησα. Μία, μία. Ναι, πενήντα πέντε! Τις καταγράφω κάθε μέρα. Στη στήλη θεαμάτων. Και αυξάνονται. Με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ήδη μεγάλη των σκηνών για ενηλίκους. Θέατρο για παιδιά, μιούζικαλ για παιδιά, μουσικοθεατρικές παραστάσεις για παιδιά, μπαλέτο για παιδιά… Δεν μιλώ για τις έκτακτες - εορταστικές κ.λπ. - παραστάσεις. Ούτε για τους περιφερόμενους θιάσους "για παιδιά", που γυρνούν από σχολείου εις σχολείον, με την - εύκολη - άδεια του υπουργείου Παιδείας, και για τους οποίους άνθρωπος που γνωρίζει τα πράγματα μου λέει ότι είναι άλλοι πενήντα! Πού απευθύνονται όλοι αυτοί; Σε τι αποβλέπουν; Οι παραστάσεις που δίνονται τις Κυριακές και - από λίγους θιάσους - τα Σάββατα δίνονται ενώπιον σχεδόν κενών καθισμάτων. Μόνον το Παιδικό Στέκι του Εθνικού, η "Μικρή Πόρτα" της Ξένιας Καλογεροπούλου, η Παιδική Σκηνή της Λυρικής και οι υπό την εποπτείαν της Κάρμεν Ρουγγέρη Παιδικές Σκηνές των θεάτρων "Κιβωτός" και "Πειραιώς 131" είναι γεμάτα. Οι άλλες "Παιδικές Σκηνές" μοιάζουν να φυτοζωούν.

Φυτοζωούν, όμως; Διότι, το κυρίως πεδίο δράσης τους είναι οι πρωινές καθημερινές παραστάσεις. Για τα σχολεία. Αυτά είναι ο κύριος στόχος. Αυτά φέρνουν τα πολλά εισιτήρια. Μερικοί από τους θιάσους για παιδιά διατηρούν τις σαββατοκυριακάτικες παραστάσεις μόνο και μόνο για "βιτρίνα". Για το "ονόρε".

Υπάρχουν δυο - τρεις θίασοι στεγασμένοι σε θέατρα που δίνουν μόνο "κλειστές" παραστάσεις για τα σχολεία και ουδόλως ενδιαφέρονται για το κοινό του Σαββατοκύριακου. Τα σχολεία είναι πάρα πολλά, βέβαια. Αλλά κάποια στιγμή δεν εξαντλούνται; Εκεί παίζεται το μεγάλο παιχνίδι του ανταγωνισμού: ποιος θα εξασφαλίσει τα περισσότερα.

Πού μπορεί, όμως, να πάει φέτος το παιδί του ο γονιός και ο δάσκαλος - όσοι ενδιαφέρονται;

Στην "Πόρτα" η Ξένια Καλογεροπούλου παρουσιάζει σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου το παλαιότερο έργο της, "Η πεντάμορφη και το τέρας". Δεν είναι το καλύτερό της, αλλά το επίπεδο της παράστασης παρασάγγας απέχει από των άλλων θιάσων για παιδιά.

Το Εθνικό Θέατρο, στο Παιδικό Στέκι του (Σκηνή Παξινού) προσφέρει το έργο τού Ιουλίου Βερν "Ο γύρος του κόσμου σε ογδόντα μέρες", σε "ηθικοπλαστική" διασκευή Γιώργου Βάλαρη - Μαριάνας Τόλη, η οποία υπογράφει και τη σκηνοθεσία στη γραμμή "μπούγιο" της προκατόχου της Κάρμεν Ρουγγέρη αλλά με πολύ μικρότερη προσοχή. Σε ένα Εθνικό Θέατρο μάλλον θα άξιζε κάτι καλύτερο.

Στο "Ακροπόλ" η Παιδική Σκηνή της Λυρικής, με πρωτομαστόρισσα - κείμενα, σκηνοθεσία - την Κάρμεν Ρουγγέρη, παρουσιάζει μια διασκευή τής όπερας του Βέμπερ "Ο ελεύθερος σκοπευτής". Στο "Θέατρο Τέχνης" της Φρυνίχου ο Μίμης Κουγιουμτζής έχει ανεβάσει μια ελεύθερη διασκευή του, ρωσικού παραμυθιού, με τον τίτλο "Μια φορά και ένα.. λεπτό", σε μια παράσταση που βασίζεται πολύ στον αυτοσχεδιασμό των μαθητών του. "Αίσωπος. Κάτι θέλει να μας πει… " είναι το καινούργιο έργο πρόζας για παιδιά της Κάρμεν Ρουγγέρη - κείμενο και σκηνοθεσία - που παίζεται στο θέατρο "Πειραιώς 131". Κάρμεν Ρουγγέρη με τις ίδιες ιδιότητες μπορείτε να συναντήσετε και στο γειτονικό "Κιβωτός", όπου επαναλαμβάνεται - μεγάλη περυσινή επιτυχία - το "Η Χιονάτη και οι εφτά… ψηλοί νάνοι". Στη γνωστή γραμμή Ρουγγέρη.

Επανάληψη και στο "Θέατρο της Άνοιξης": "Μπλέξαμε τις μύτες μας", με κείμενα και σε σκηνοθεσία Σέργιου Γκάκα - αυτοσχεδιασμοί πέντε ηθοποιών-κλόουν. Αλλά και στο "Ανοιχτό Θέατρο", με "Το άνθος του καλοκαιριού" της Δόνης Μιχαηλίδου σε μια καλόγουστη παράσταση του Δημήτρη Δεγαΐτη, με καινούργια διανομή.

Στο "Καλουτά" ο Γιώργος Φρατζεσκάκης έχει ανεβάσει και πάλι Ευγένιο Τριβιζά - "σταθερή αξία": το δημοφιλέστατο "Όνειρο του σκιάχτρου", σε μια καλή παράσταση.

Ο Γιάννης Καλατζόπουλος φέτος διασκεύασε με κέφι Σαίξπηρ, το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Ο Ρωμαίος είναι σκύλος αλήτης και μάγκας και η Ιουλιέτα γατούλα καθωσπρέπει. Και ερωτεύονται. Εξ ου και ο υπότιτλος "Σαν το σκύλο με τη γάτα" (θέατρο "Βασιλάκου"). Σαίξπηρ - την "Τρικυμία" του - διασκεύασε και η Βίλη Σωτηροπούλου και τη διασκευή έχει ανεβάσει ο Πέτρος Φιλιππίδης στο "Βρετάνια".

Ο "Θίασος '81" ξανάπιασε στο "Νέο Ριάλτο" τις "Περιπέτειες του βαρόνου Μινχάουζεν" της Νανάς Νικολάου, αλλά ο θίασος έχει αδυναμίες. Η σκηνοθεσία είναι του Χρήστου Κελαντώνη.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που επέρχονται ενέπνευσαν δύο θιάσους. Ο Νίκος Καμτσής με το "Αερόπλοιό" του παρουσιάζει στο θέατρό του "Τόπος Αλλού" το έργο του "Στεφάνι ελιάς στο νικητή", ενώ στο "Αμιράλ" παίζεται το έργο της Δήμητρας Φουντούκη "Μια Ολυμπιάδα για μικρούς φίλους" σε σκηνοθεσία Σμαρούλας Γιούλη.

Στο "Θέατρο του Ήλιου" παίζονται εναλλάξ ο "Ερωτόκριτος" του Βιτσέντζου Κορνάρου σε θεατρική προσαρμογή Δάφνης Βασιλειάδου και το έργο της "Ο μαθητευόμενος μάγος". Ο Γιώργος Μεσσάλας έχει ανεβάσει στο "Αλκυονίς" τον "Δον Κιχώτη" σε διασκευή του, ενώ στο "Ελυζέ" παίζεται το έργο της Μαρίας Κυριάκη "Έτσι κι αλλιώς" - επιτέλους και ένα έργο με σύγχρονο θέμα! - με σκηνοθετική επιμέλεια Τζένης Φωτίου.

Ο Πινόκιο τραγουδά Μίκη

Στο θέατρο "Κνωσσός" ο Λάμπρος Τσάγκας παρουσιάζει το έργο "Ο Γκιούλιβερ στη χώρα των Λιλιπούτιων"

Δεν λείπουν και οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Στο "Χώρα" παίζεται σε σκηνοθεσία Γιάννη Λαπατά το έργο της Κάκιας Ιγερινού "Όπως στον Πινόκιο", όπου ο "Πινόκιο" μεταφέρεται στα καθ' ημάς χωρίς τη μύτη του που μεγαλώνει, αλλά επικίνδυνα "ξεχειλωμένος" για να "δέσει" με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, που συνοδεύονται από ζωντανή ορχήστρα, τη Λαϊκή Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης". Στο "Τριανόν" έγιναν παράσταση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καντά, τα τραγούδια του Σταύρου Παπασταύρου, με στίχους αλλά και με συνδετικά κείμενα του Ευγένιου Τριβιζά. Επί σκηνής πέντε μουσικοί, ο Σταύρος Παπασταύρου και η Μαριάνα Ευστρατίου που τραγουδούν και δυο ηθοποιοί.

Στο "Συνεργείο Τεχνών" ο Θανάσης Σαράντος έχει ετοιμάσει μια μοντέρνα εκδοχή του "Μικρού πρίγκιπα" του Σεντ Εξιπερί, με ήχο, φως και βίντεο αρτ. Στο "Κνωσσός" ο Λάμπρος Τσάγκας, που έχει στραφεί από πέρυσι στο "μαύρο θέατρο", παίζει το έργο "Ο Γκιούλιβερ στη χώρα των Λιλιπούτιων" σε διασκευή Γιούρι Στούπελ και δική του, ενώ στο "Προσκήνιο" η Εμμανουέλα Καποκάκη, που είναι αφιερωμένη στο κουκλοθέατρο, παρουσιάζει το πολύ καλαίσθητο "Η πριγκίπισσα με την πράσινη ουρά", εμπνευσμένο από ένα παραδοσιακό μακεδονίτικο παραμύθι.

Οικολογικό παραμύθι και… Καραγκιόζης

"Η ρακωδία των σκουπιδιών - Ο κύκλος της χαράς" είναι ο μακροσκελής τίτλος του έργου του Κώστα Λαμπρούλη, που παίζεται σε σκηνοθεσία του στο "Αργώ" και χαρακτηρίζεται οικολογικό παραμύθι. "Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", σε διασκευή Ιφιγένειας Γιαννοπούλου - Γιάννη Μάνου και σκηνοθεσία Μίκαελ Ζάιμπελ, παρουσιάζεται στο "Γκλόρια" και "Ο μάγος του Οζ" σε διασκευή - σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή στο θέατρο "Κάτω απ' τη Γέφυρα" του Νέου Φαλήρου.

Στο "Περοκέ" ο Τάκης Βαμβακίδης είναι ο "ζωντανός" Καραγκιόζης, στο έργο "Ε, ρε γλέντια" που έχει γράψει και σκηνοθετήσει μάλλον βιαστικά ο Ευγένιος Σπαθάρης. Στο "Θυμέλη" η Έλλη Βοζικιάδου έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει τη "Συναυλία των ζώων" των αδελφών Γκριμ, στο "Θέατρο της Ημέρας" η Ανδρομάχη Μοντζολή έχει ανεβάσει το έργο του Λάκη Κουρετζή "Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει", στο οποίο ενσωματώνεται και σκηνικό παιχνίδι, και στο "Μινώα" η Παιδική Σκηνή του Βαγγέλη Λιοντή παίζει το έργο του Μάνου Βενιέρη "Η λίμνη των κύκνων" σε σκηνοθεσία του συγγραφέα.